Das trincheiras á mesa
En Euskalgintza sabemos que as condicións sociais para normalizar o eúscaro non son as máis axeitadas. Tamén nos resulta sobradamente coñecido que o compromiso que adquiren os demais fóra do mundo do eúscaro –sexan partidos, institucións, axentes sociais ou cidadáns e cidadás humildes– cara a ese propósito non é tan forte como nos gustaría. Así poderiamos seguir debullando outras moitas queixas sobre a normalización do eúscaro, pero non quero pór o foco en “os demais”, senón nos euskaltzales.
Con ese fin, recollín varios testemuños do libro Euskara irabuzi, de Garikoitz Goikoetxea, e trouxen dous dos temas que me interesan a estas liñas, reflectindo así as inquietudes dalgúns dos entrevistados nese libro.
A primeira idea: dous euskalgintza –social e institucional– deben superar a desconfianza mutua que até agora imperou nelas, recoñecéndose mutuamente o lugar e a importancia que lle corresponde á outra parte. Hai que activar dalgunha maneira o capital da actividade cultural vasca e, segundo Robert Putnam, o “capital social” ten dous alicerces: “forte rede de contactos” e “alto nivel de confianza” para tecelo. Da man deles estarían os seguintes pasos: definir claramente os roles correspondentes a cada parte e deseñar conxuntamente unha estratexia global para o futuro e crear unha dinámica estable para o seu desenvolvemento.
Para desenvolver unha comunicación axeitada, en primeiro lugar, a situación interna do que se quere dar a coñecer debe ser sólida. Non pode mostrarse finxido e atractivo fronte aos demais sen unha saúde de feito
A segunda idea: recoñecer que a visibilidade do eúscaro, sobre todo nos ambientes casteláns, é case nula. O eúscaro e o mundo do eúscaro non están integrados no núcleo social; na práctica, non son alicerces no noso pobo. E o que é invisible na sociedade, non o é; os seus predicados non inflúen.
A comunicación ten que ver con esa carencia. É certo que a maioría dos principais medios de comunicación non prestan unha axeitada atención ao universo do eúscaro. Pero non nos fixemos sempre en “os outros”. Recoñezamos que a reorganización da actividade cultural vasca está en gran medida “nas nosas mans” e o impulso dunha comunicación eficaz.
Con todo, para desenvolver unha comunicación axeitada, o primeiro que se debe facer é que o estado interno do que se quere dar a coñecer sexa sólido. Non pode mostrarse á vista dos demais máis decentes e atractivos, salvo por razóns de saúde de feito. A comunicación a longo prazo non pode ser enganada.
Por tanto, volvendo á primeira idea, comecemos a construír un eúscaro coordinado e sólido de dúas pernas –cidadáns e institucionais–. Só así será posible unha comunicación eficaz. Só así demostraremos que “estamos na sociedade”. Así que saltemos da loita de trincheiras á mesa de contraste e colaboración.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]