O poder financeiro de Occidente e os medios e intelectuais que ten á súa disposición están nerviosos. Desde finais da década de 1990 está a perderse o poder político, económico, cultural e militar. En 2005, os países de Triada (Canadá, Estados Unidos, Europa e Corea do Sur-Xapón), co 14% da poboación mundial, concentraban o 74,2% do PIB. Pola contra, os países BRICS (Brasil, Rusia, India, China e Sudáfrica) representaban só o 13% do PIB, sendo a metade da poboación do planeta. Cinco anos máis tarde, en 2010, a Triada rebaixara a súa participación na economía mundial nun 54,5%, mentres que os BRICS situáronse no 28%. Os prognósticos de entón apuntaban a que o BRICS representaría en 2050 o 43% da economía mundial e superaría facilmente o peso económico da Triada e os seus aliados (Reino da Península Arábiga e Nova Zelandia - Australia) cos seus aliados de esquerda e de Oriente Medio.

Ante esta situación, Estados Unidos e os seus aliados, a partir de 2010, reformaron a súa estratexia para evitar que se cumpran os prognósticos. Para a maioría dos países empobrecidos, o primeiro paso é recuperar o control dos recursos e canalizar a súa explotación. Por iso, Occidente atacou o prezo do petróleo e o gas en coordinación cos seus aliados na península Arábiga. Para alimentar esa estratexia, roubaron a soberanía de Libia e levárona ao seu control.

Aos países da OTAN e aos reinos árabes saíulles gratis o brutal cambio de réxime en Libia. Os medios ocultaron datos e difundiron mentiras para crear un clima que enmascarase os intereses imperialistas e devorase a intervención. Con todo, as xogadas foron cada vez máis raras. Unha vez meteron o Gol, pero na segunda parte fallaron. Quixeron repetir a operación en Siria estigmatizando ao actual goberno, combatendo a Al Qaeda e ISIS, realizando bombardeos ilegais contra a lexislación internacional, promovendo a participación directa dalgúns exércitos de alianza e promovendo unha onda interminable de mentiras e manipulacións. Non todo foi suficiente: Rusia, Irán e China puxeron límite á intervención da OTAN e os seus aliados no Consello de Seguridade.

A guerra non terminou, pero, entre outras cousas, Barack Obama e a revista The Economist, portavoz da globalización, deixaron claro que a liberación de Aleppo é o fracaso de Occidente. Hai que lembrar que en Aleppo non se organizaron oposicións ao Goberno e que en 2011 non houbo manifestacións. En 2012 os yihadistas iniciaron a conquista, pero entón os medios de comunicación non nos contaron ese asedio. Catro anos máis tarde, o Goberno sirio ha liberado a Aleppo, no leste de Siria. A OTAN perdeu a batalla e está disposta a facer calquera cousa para gañar a guerra mediática. Todos os xornalistas internacionais e todas as delegacións da ONU están na zona controlada polo Goberno sirio ou polos kurdos, xa que as posibilidades de supervivencia fronte aos rebeldes yihadistas son escasas, cunha coalición entre Al Qaeda e os salafistas e ISIS. Con todo, repetíronnos, sen ningunha fonte, que se produciu unha "masacre" entre as forzas armadas sirias e Rusia, que loita desde o respecto da legalidade internacional. Cales son as probas? cero. Algunhas das primeiras persoas puxéronnos a facer teatro con cascos brancos, hoxe está totalmente demostrado que eran montaxes, e é máis, Estados Unidos prohibiu ao líder dos cascos brancos entrar no seu territorio por vínculos terroristas. A montaxe final foi coordinado con vídeos e entrevistas a catro militantes yihadistas que se difundiron a través dos medios de comunicación sen ningún tipo de filtro, aínda que as súas contas de facebook e twitter reflectiron as súas conexións con Al Qaeda e ISIS. Mentres tanto, as imaxes de celebración dos habitantes de Aleppo fóronnos escondidas.