O cárcere, como tema, creo que a calquera lle gusta tan pouco como a min. Pero os traballadores de ARGIA lanzáronme unha bonita proposta sobre este tema. Estamos inmersos na conta de subscricións, repasando aquí e alá, lembrando que hai direccións que nos son desgraciadamente coñecidas. Cárceres. E entón acendeu a lámpada. Por que non coñecer ARGIA a través dos ollos do cárcere?
Véñenme moitas preguntas á cabeza neste tipo de casos, e algunhas probablemente non responderei nunca sen vivir o cárcere. Por exemplo, que significa recibir a prensa vasca cando está a miles de quilómetros do seu pobo? E iso é moi difícil de entender para alguén que non o viviu. Pero iso é o que lle preguntei a Jon Mintegiaga. O ex preso político subscribiuse (tiñan) a ARGIA cando estaba no cárcere. A primeira resposta foi que se trata de artigos para ler con tranquilidade, que lle permitían ler reportaxes máis profundas... Pero seguiu dicindo que ten textos en eúscaro rico e que no cárcere, case sen vascoparlantes, para el tratábase dunha especie de zona respiratoria. A relación con Euskal Herria mantense case por medio da prensa escrita.Tamén abriu un
blog argia.eus e defíneo como “unha achega desde dentro ao colectivo de presos”, xa que quixo axudar a mostrar o día a día do cárcere dos presos políticos vascos, as súas vivencias.
Hai outro subscritor en Zúric. Nekane Txapartegi. Hai uns meses que se subscribiu e un amigo seu cóntanos a emoción que lle embargou desde que, despois de catorce anos sen prensa vasca, recibe a xente como ARGIA ou Berria. Di que volveu a conectar co País Vasco e define ARGIA como a alternativa comunicativa do que está neste momento.
Tamén hai xente que se subscribe a casa e introdúcelles semanarios nos paquetes mensuais. Mikel Orbegozo, por exemplo. O propio debuxante, seguro que máis dun artigo inspiroulle ou lle proporcionou información. A miña nai dio.
E estes non son máis que exemplos, hai máis prisioneiros subscritores, pero nestas poucas liñas non todos poden nomearse. Son moitas as formas de chegar aos presos, e que a economía, polo menos, non sexa un obstáculo. Todo aquel que queira ler a LUZ pode facelo.