“As feiras son espazos vivos, espazos importantes que reflicten a relación coa alimentación no pobo”. Son palabras da doutora en Economía e profesora da UPV/EHU Mirene Begiristain. É membro do grupo de traballo que estivo analizando as repercusións sociais e económicas das feiras agrícolas de Gipuzkoa entre 2015-2016, xunto a Eduardo Malagón e Aintzira Oñederra. A idea xurdiu da reflexión que as Asociacións de Desenvolvemento Rural de Tolosa e Goierri iniciaron sobre as feiras, e o proxecto foi posto en marcha pola Federación Landaola. Nun primeiro momento, centrouse especialmente no punto de vista económico, e o grupo de traballo considerou necesario medir os impactos sociais no achegamento aos mercados.

Produción pequena e diversificada

O grupo de investigación analizou dez feiras de Gipuzkoa. Aínda que cada unha delas ten as súas características, a produción diversificada a pequena escala é predominante entre os produtores e os perfís son similares: as mulleres baserritarras (56%), e tamén os consumidores. “A muller segue sendo a cara da soberanía alimentaria e o mesmo ocorre nas feiras”, explica Begiristain. O grupo de traballo tamén tentou incorporar a perspectiva de xénero na investigación.En canto aos
perfís, outro dato que chama a atención é a escasa presenza dos mozos nas feiras: “Os mozos baserritarras normalmente buscan outras vías para vender os seus produtos, como grupos de consumo ou cooperativas. E, en definitiva, son os mozos baserritarras os que atraen aos mozos consumidores”. Hai, pois, algo que facer nese sentido.

Que tipo de feiras queremos?

O impacto económico das feiras, tanto
directamente como nos establecementos da zona, é importante: O impacto directo do gasto ascende a 27,9 millóns de euros, mentres que o impacto indirecto é de 20,5 millóns de euros. En total, o Goberno Vasco calcula un movemento duns 48,4 millóns de euros.
Por iso, Begiristain considera importante pór o foco nas políticas públicas: “Non existe un modelo de gobernanza para a xestión de feiras. As feiras funcionan porque sempre funcionaron, porque teñen inercia e tradición”. A reflexión sobre os modelos de xestión e o desenvolvemento de estratexias xunto cos baserritarras son imprescindibles para que as feiras se manteñan vivas.