Este ano tocoume acudir como visitante á feira. Alí estaban todas as novidades da frutífera cultura vasca (polo menos na volta de outono), a súa en cada caseta. E contentos todos os visitantes, coas bolsas colgando das bonecas no papel e na cultura, entre libros e discos atoparemos a algún coñecido do noso micro-mundo vasco. Pero aínda que só andei como visitante, por suposto, pasei polo posto de ARGIA a preguntar polo novo modelo de subscrición que se anunciou unha semana antes da feira.
A resposta emocionoume. Bo, non as respostas, senón que me puxeron como exemplo algunhas opinións que me deron a xente. Moitas persoas achegáronse dicindo que “sempre estou a pensar en facer ARGIA... e agora si!”, que coa nova campaña veulles de novo á cabeza o desexo de impulsar ARGIA e ademais convenceu ás formulacións. Un mozo díxolles que estaba a se subscribir que tiña ganas de axudar no proxecto, pero que por favor non lle manden nada, que el le en casa dos seus pais e que segue moito na rede, marchouse dicindo “xa nos dan bastante!”. A palabra que saíu da boca doutras persoas foi “valente”, continuando así: “tolemia, non tolemia. Vese que está feito de boa vontade. Espero que a xente responda con xenerosidade”, e moitos se achegaron a dicir que lles pareceu “unha idea mundial”, e “ARGIA levou o xornalismo a eses valores e agora tamén todo o proxecto, incluída a proposta económica. Grazas”. Aínda que non
temos cifras concretas de novos subscritores, son moitos os que se sumaron ao proxecto. Ademais, ningún dos xa subscritores decidiu facer unha achega inferior á que viña facendo até agora, e si calculamos o que van recibir polo valor que todas as novidades achegan ao proxecto, darémonos conta de que ARGIA obtivo unha achega máis alta que funcionando na tarifa vella.Para
ARGIA a Feira de Durango non é só un punto de venda; Durango ARGIA é tamén un punto de encontro para os afeccionados, e ofrece a posibilidade de estar cara a cara con toda a comunidade que se achegue. Grazas, por tanto, a todas as persoas que vos achegastes a dar a vosa opinión e a participar no proxecto ARGIA.
Santi Cobosen ahozko testigantzan oinarrituta, espetxearen erretratu bat da Zigor Olabarriaren Txori Urdinak liburua. Santi Cobosek (Leon, Gaztela, 1968) bizitzaren erdia eman du preso. Pairatu ditu torturak, jipoiak, muturreko isolamendua, FIES sailkapena; burutu ditu ihes... [+]