Elena Aitzkoa Reinoso (Apodaka, 17 de xaneiro de 1984) é unha das artistas novas que xa recibiu o premio Gure Artea. Ten máis premios, pero quizá valla a pena subliñalos. O xurado considerou que “a súa visión vitalista sobre a arte, o seu impulso poético radical e coherente, crea o seu propio universo, facendo especial o do cotián”. Tamén ten tendencia ao xogo nos títulos. Non en balde, escribe, publica un libro de poemas, ten un blog. A escritura, a performance, o debuxo, a pintura, escolle o molde en función das necesidades do momento, aínda que a escultura é a que máis traballou até agora.

Adoita construír as súas esculturas con obxectos cotiáns e consegue mostrar a estrutura da obra, así como potenciar a propia natureza dos materiais. Con todo, a súa definición é mellor: “Traballo con tea, coitelo na man e un bertso na boca. Os obxectos da contorna caen. As esculturas nacen da terra e teñen de todo. Son fragmentos, agasallos, buracos, agochos, cuencos, xardín e paisaxe”. Pero non só traballa con teas, senón que pode utilizar todo o que atope no seu camiño: pedras, fíos, ramas, anacos de papel, libros, pinzas, gomas, todo o que sexa, e envólveos nas súas esculturas, escóndeos en yeso, méteos en barro, envólveos en teas. Algunhas obras son anabasas densas, outras, como esta da foto, sinxelas, elegantes. Nacen da Terra e normalmente móstraos na Terra.

Non é para estar quieto. 2007 Miguel A. Xunto a García, fundou o club Le Larraskito, interesado na experimentación sonora e nas músicas non convencionais, e desde entón participou na organización de Soinu Fest. Ese mesmo ano realizou a súa primeira exposición, e desde entón realizou varias exposicións. Carreiras Múgica, pola súa banda, foi exhibida leste mesmo ano na Galería Mugica.