En festas de calquera pobo
Donostia 2016 organizou unha Festa da Cociña Especial, que este ano se celebra en Donostia. Día da comida moi picante. Repartíronse oitenta mil racións: pintxos de chourizo, sopa de allo e kokotxas. Todo aquel que pasou por diante de Alderdi Eder de Donostia-San Sebastián tivo que probalo. Nas casas dos arredores tamén se chamou ao timbre e fíxose comer a todos os que se atopaban alí. É indiferente que teñan alerxia, que estean enfermos na cama ou que lles gusten. Por collóns!
Iso, é verdade, non é o que organizou San Sebastián 2016. En canto á música ou o ruído, son moi similares unha e outra vez: a imposición do ruído. E non só eles, senón tamén moitas organizacións, asociacións e empresas creadas para a difusión da cultura nas festas de calquera pobo.
* * * Cando
comecei a estudar na Universidade, moitos profesores fumaban mentres daban clases, os Progresistas tamén deixaban facer iso aos alumnos. Os reaccionarios non.
Naqueles anos, as vivas e acaloradas asembleas de estudantes universitarios lanzaban un berro a favor da liberdade coas súas distintas cores, vermellos, verdes, azulados ou azamboados, sempre en voz alta. En moitas delas citei que a concentración de fume nas nosas habitacións molestábame, me atenazaba a garganta e púñame os ollos vermellos.Non recibía máis que os grandes xemelgos. Fumar na aula era “sinal de liberdade”. Nisto coincidían o vermello, o verde, o violeta e o azul.
A maioría dos que sobreviviron a estes fumadores non fuman hoxe e non o admitirían. É máis, si ocorrese algo parecido nas escolas ou universidades nas que viaxan os seus netos, denunciaríano. Pero en materia de ruído acéptase. Nas festas de calquera pobo, nos actos políticos, nas carreiras, no fútbol da praia, na curación da almorrana ao curmán do tabernero subalterno… Un estrondo continuo.
* * * Repítese
a mesma sucesión que o tabaco. Dentro duns anos, os estudos científicos mostrarán de forma innegable o prexudicial que é a proliferación do ruído. E, sobre todo, algúns calcularán e daranse conta de que esta tolerancia non lles resulta rendible: aínda que para os poderosos o ruído sexa de interese para aplacar o babú e o pensamento, para os poderosos gástanse demasiado diñeiro para reparar os danos cerebrais e as xordeiras. E comezarán unha campaña longa, repetitiva e chapoteando para que os xerros tamén os tiremos sen ruído.
Isto débese a que os humanos somos txoropitos. Os nosos gobernantes tamén son moi humanos e viven con medo a que o seu público lles vaia a boxear. Por iso aínda se balancean no crepúsculo.
Na próxima reencarnación non quero ser humano. A ra de Igeldo.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]