Acabada a exposición ‘Transicións’ de ARGIA organizada na Casa do Eúscaro Oihaneder de Vitoria-Gasteiz e os actos organizados ao redor dela, contáronme que tomaron un oco para manter unha pequena conversación cos subscritores da capital. Como viven a LUZ en Álava? Como se ve Álava desde ARGIA? senten parte dunha comunidade?
Imaxínome un pequeno grupo nas rúas xa frías de Vitoria. Os euskaltzales de sempre. Subscritores de hai tempo. Recibiron con satisfacción a proposta de ARGIA e quixeron compartir as súas opinións coa cítara. ARGIA foi definida como “a ferramenta para coñecer o mundo desde o eúscaro”, e como ARGIA a prensa en eúscaro. E, tirando dese fío, foron definindo unha comunidade. Senten que forman parte desa comunidade, porque entenden que esa rede ve o mundo desde o eúscaro e en eúscaro, e que se alimenta da mesma perspectiva para coñecer e analizar algúns temas.Tamén
piden que se teña en conta o potencial de Álava. E non é a primeira vez que se saca este tema da territorialidad. Toque aos guipuscoanos e guipuscoanas. Está ben feito. Non creo que o dixesen con estas palabras, pero imaxínome que algo así: “Os guipuscoanos teñen que levantar un pouco a cabeza do seu embigo e mirando ao seu ao redor daranse conta de que estamos a traballar noutros sitios”. Tedes toda a razón, amigos, e grazas por tirarvos da orella de cando en vez.O de
Vitoria-Gasteiz é o primeiro contacto que se deu coa conta da comunidade en Álava, e a intención é continuar con este traballo. Aínda que o primeiro intento realizouse cos subscritores –e aínda que non todos os que querían achegarse puidérono, algúns enviaron as súas propostas e opinións por email–, a intención é comezar a falar cos afeccionados de aquí en diante. Coser unha rede cada vez máis forte, porque cada vez teremos máis LUZ.