Mizpirak no outono
- O tempo que lle levou a cubrir o anel de chorlito desde o xeonllo até a base dos pantalóns aumentou desde que chegou a hora de volver a casa. Na época dos pantalóns curtos, a saída de casa era máis agradable. Eu tamén prefiro a dirección do meu camiño cara ao exterior, pero a colleita obríganos a entrar. O que nos move cara a dentro é o tempo.
O míspero tráenos o outono. Mespilus germanica é un pouco teimoso. Non quere aterrar ata que o microbio íspase das súas follas. Entón son os únicos que chaman a atención sobre as ramas da árbore, en contraste coa luz dos ceos azuis. Aínda que o pequeno Mizpira tente distinguilo, non é de inmediato cando a incordia e o imbécil le picotean. Que é amargo ao raio que non está completamente maduro! Leva a madurez ao extremo e ten dúas encimas fermentables para madurar sen corromperse. Si prodúcese un calafrío, as encimas reanímanse e vólvense máis brandas e deliciosas. A sobre-madurez debe comezar para poder comer. É entón cando desenvolve o azucre doce na pulpa; sen sacarosa, pero coa glicosa e a fructosa ao pescozo. O mísero ten máis azucre que a mazá ou o higo seco ou o plátano. Entón si, entón é un paxaro ou gasterópodo, é do gusto de todos. Gasterópodos, en efecto, si un vendaval expúlsaos e faios desembarcar, serenos e carafio deberán ser xustamente compatriotas cara aos que levan o punto podre. Os que son verdes quedan para máis tarde. Para que non os coman, si trouxéchelos a casa, secos e crus, non tácheche de morrer. Un ou dous días despois a conxelador, despois rico.
Nós tamén somos animais e non desperdiciamos o instinto... E o mísero ocupaba o seu padal en plena madurez. Con todo, a maioría da xente non coñece a mizpira, e ante os eloxios da “putrefacción”, máis dun fíxome o xesto da náusea. A mizpira é o froito da cebola, descartámolo. Trátase dunha mizpira xaponesa, Eriobotrya japonica. O que ven nos comercios... Pero iso é o barril da outra sidrería.
Neste comezo de outono, que é a época dos froitos, a trogloditez chega á miña pel sen querer. Esquecemos unha chea de froitos secos que nos mantivo durante miles de anos. E en canto venme, cóllenme a man e cólganma, empéñanme o espírito. Trato de facelo sempre que podo,... [+]
Os xaponeses son alemáns? E os alemáns, xaponeses? Non teño noticias de ningún dos dous e non vou meter as patas no lodo que non coñezo. Sei que se uniron nunha gran guerra do século pasado. Cada un dos obxectivos ía ser seu, pero entón, polo menos, dedicáronse a tirar... [+]
É o famoso proverbio “Mizpira, sen boca no ano”. É bo para acougar as entrañas... A mizpira (Mespilus germanica) é unha antiga na nosa cultura. Non coñezo, con todo, nomes en eúscaro que distingan as súas variantes. Serán, pero perderanse no camiño... Por suposto,... [+]
Mizpira, Mespilus germanica, espertou durante séculos a curiosidade de numerosos cociñeiros, gastrónomos e fruticultores. Xa che dixen a outra vez que teño un dos poucos manxares que me serve de padal. George Saintsbury (1885-1933), escritor e, por tanto, adegueiro, dixo... [+]
Na época dos froitos estou a morderlles. A maioría fóronse, pero non todos. As últimas mazás e peras duras, kiwis, gatos monteses, mizpiras... Os últimos están dispoñibles. Ao alcance de..., ben ao alcance da man no amplo faiado, mazás, avellanas, noces e kiwis... [+]
Fruituen artean ezezagunenetakoa izango dugu mizpira, Mespilus germanica. Asiriar eta babiloniarrek ekoizten zuten eta handi dator, agidanean, ohitura. Ia fruitu guztiak bere espezieko edo gehienez ere bere generoko beste baten gainean txertatzen dira. Mizpira, aldiz, elorri... [+]