Sustrai outeiro proclamouse campión da modalidade de bertsolaris Xilaba deste ano e o bertsolari de Urruña mostrouse contundente. Puxo a final de cabeza ao seu favor: ao principio, despois de xogar con Amets Arzallus no gran zortziko, e tamén no campionato individual, até competir co seu compañeiro de sempre. Ideas rápidas, rimas boas, bertsolarismo forte.O
hendaiarra AMETS Arzallus non era talvez no seu mellor día, pero tamén querería unha txapela que levaba tres veces no frontón Bizkaia de Bilbao. Esta quinta txapela de Xilaba, do mesmo xeito que a anterior, foise sobre o casco de Sustrai. O que fose campión terminou o seu primeiro saúdo co punto “A matarme / e a festexarnos” e o seu último traballo en solitario púxoo de maneira urxente “ante o barranco e coa decisión de saltar”. En todos os temas, Outeiro soubo suicidarse cantando a través dos beizos dos distintos personaxes.
Non se pode quitar mérito aos outros cinco bertsolaris. Se a final foi tan boa, tan calorosa, foi grazas a todos os bertsolaris. AMETS Arzallus, Maddalen Arzallus, Odei Barroso, Miren Artetxe e Xumai Murua quedaron detrás do campión, respectivamente.
Un campión sólido, unha Xilaba moi forte, creo que co que fixo, o campionato deste ano deu moito que falar. Os obxectivos máis importantes foron cumpridos: quince bertsolaris apareceron nos sete pobos dos nosos tres territorios, centos de bertsolaris achegáronse ás actuacións e iso fíxose en eúscaro.
Quizais non o subliñamos o suficiente, pero o campionato, en si mesmo, pódese criticar como competición, polo menos, é un evento que se fai unicamente en eúscaro. Só en eúscaro e de cabeza a cabeza. Sete sábados pola tarde, en sete localidades de Iparralde ofrecéronse actuacións de dúas ou tres horas de duración. Poida que non sexa moito, pero sempre é mellor que nada.
Mirando ao futuro tamén é un consolo. Refírome ao futuro do bertso, sempre parando na nosa medida. Creo que Xilaba está a consolidarse. Está a consolidarse nalgúns pobos e estase consolidando na cabeza do afeccionado ao bertsolarismo. Tamén puidemos ver aos nenos que xogan nas escolas de bertsolaris nas eliminatorias, nas semifinais e na final. Para eles, todos os bertsolaris están a converterse nun exemplo e mellor. Tamén vimos a bertsolaris máis novos de Iparralde como colaboradores e mellor. A Xilaba necesita a todo o mundo para moito tempo.
Creo que os de á beira serán máis belos e belos. Creo, firmemente.