O que lle rodea sabe até que punto esa árbore é fértil. Si el está en forma, si o tempo do ano estivo en forma, si a terra estivo en forma, o gran de mazás non madurado e o da tempada vaise a rozar, aínda que a razón principal que ten a árbore para decidir si doa ou non grans é que ten ganas, que non ten nada que ver coas estacións, que non estean á altura. A quen non ten ese desexo chámaselle “árbore vaga”, mesmo macho. Por que será? Dálle que é a femia. E ao que non o dá dáselle leña, como aos escravos, córtaselle o pescozo e esmágaselle ou injerta para colocar outra cabeza, esnaquízaselle, pódase e fai centos de feridas... Xa o creo! Bo, esa tortura é a sidra do outro barril e deixámola para a próxima vez.

É mellor que nos agarremos á sidra. A mazá adoita ser abundante cando a ten. E no manzanal pódese nadar en mazás. Cando os froitos comezan a madurar, é difícil manter e seguir a acción da árbore. Algunhas frescas, comeralas como está, pero pronto terás que facer algo máis na cabeza. Como conservar as mazás sen desperdicialas?

Para empezar, gardar as mazás como están, nun lugar escuro, fresco e ventilado. Tamén se poden recoller mazás fileteadas e secas, cortadas e en tarros ou no conxelador. Por exemplo, unha mazá líquida. O mosto que se produce, golpéase as mazás, domínase no lagar e pódese recoller pasteurizado no seu doce durante todo o ano, ferve como sidra e máis ferve o vinagre. Marmelada, doces, confituras, reximenta, acirra... Doces, cocción e trituración. Todo o ano mazás.