Sobre o futuro do TAV
Cúmprense dez anos da colocación da primeira pedra da E vasca en Luko (Álava). Aínda hai un gran signo de interrogación sobre este proxecto destrutivo. Cantos anos máis? Como e cando lle porán o último? A inauguración fíxose de forma moi discreta, coa escasa presenza dos medios de comunicación, un pouco rara para pór en marcha a infraestrutura que máis diñeiro gasta na historia de Euskal Herria (6.000 millóns de euros, segundo as contas actuais). A verdade é que antes de comezar as obras pasaron outro dez anos, con moitas mobilizacións e interpelacións en contra, ata que en abril de 2006 asinouse o pacto orzamentario.
A proposición non de lei presentada polo PNV no Congreso de Madrid o pasado 18 de outubro para planificar e certificar economicamente as obras pendentes da E vasca foi rexeitada polo PP e EH Bildu e por Podemos. O signo de interrogación aumenta. Os tempos e o diñeiro non están consolidados. Os recursos económicos son máis escasos nunha situación de crise e non parece que a medio prazo vaia haber máis facilidades para conseguir diñeiro de Europa ou de Madrid. O PNV adiantou 1.078 millóns de euros até 2014, que logo debían descontarse da cota, pero a pregunta é: canto máis poderá adiantar? Cantas veces dixéronnos que esta obra a pagarán Madrid e Bruxelas? Até agora non foi así, e a partir de agora parece que cada vez vai ser máis difícil. O novo Goberno do pp en España non parece ter moito interese no País Vasco, xa que non nomeou a ningún ministro de alí.
Os proxectos e as tecnoloxías de alta velocidade foron utilizados para crear discursos hexemónicos como Discourse, Power and Space in the Development of High-Speed Rail Line in the European Union. Está claro que desde o principio o proxecto do TAV para os gobernos de Madrid (tanto do PSOE como do PP) está feito na conceptualización doutras políticas xeográficas e de transporte –reivindicando a lema Todos a Madrid en TAV–, en comparación coa E Vasca do PNV, que utiliza “fortalecer o Eixo Atlántico”. Aí está a sangría da prórroga!
Os intereses de Vitoria-Gasteiz e Madrid están a volverse cada vez máis distintos. E Madrid ten a tixola agarrada polo mango. Ninguén sabe en que, cando e como terminará este caso, pero un movemento máis forte contra o TAV, como o que existiu hai dez anos, pode axudar a definir o futuro do TAV. Estamos nun momento de urxencia ecolóxica e de graves necesidades sociais e é unha irresponsabilidade que se perda máis diñeiro público nesta obra. En palabras de Hilario de Bergara, está a construírse o bidegorri máis caro do mundo.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]