O verme aliméntase de todas as partes suaves da planta e, cando se engordou, envólvese nunha especie de telaraña que forma unha crisalida que a converte nunha sits. Para pasar o inverno, pequenos vermes de 0,5-1 cm cosen dúas follas de boj grosas con fío. Crecerán con primavera e traerán á primeira xeración de sits. Serán dous ou tres xeracións ao ano, en anos e lugares tépedos, así como catro. Malgaste ou, como di a nai do noso amigo, desprezo polas desfeitas!

Nos territorios nos que se basea a paisaxe cultural de Ezpela, esa destrución é enorme. Cando percibimos a paisaxe non vemos unha planta, pero se esa planta é un dos fundamentos dunha cultura, a destrución sangra. A falta de boj, como van facer os paus para os tomates en Ezkurra? Unha amiga cun Pai de Oitz díxome a semana pasada, cando lle dixen o seguinte: “Entón, por moito que os kisulabs queiran revivir, non poden encher de ttiu boj...”.

Para cortar esta sangría da paisaxe da nosa cultura de boj, había que matar o verme: Dise que o tratamento con Bacilus thuringiensis tamén o fai con auga pura... Nós teremos que empezar, porque os paxaros non os comen. O boj ten unha especie de veleno, e parece que non queren picotear un verme que non comeu máis que boj. Neste caso tamén teremos que traballar no canto de asasinar a Amaia Ezpeldoi...