Comentou que os equipos deportivos profesionais deberían ser tratados como unha empresa diferente, e até agora a sociedade estaba plenamente asumida que eses clubs reciban subvencións públicas e teñan débedas.

Durante anos, as empresas e os equipos profesionais deportivos non recibiron o mesmo trato, en moitos sentidos, na contratación, en materia fiscal… A modo de exemplo: vetábase a libre circulación dos traballadores ata que o Tribunal de Xustiza da Unión Europea (UE) aprobou en 1995 a Lei Bosman [ver cadro]. Doutra banda, hai que mencionar que se ha condonado as débedas acumuladas coa Seguridade Social ou con Facenda, ou o trato especial que reciben os clubs e os xogadores.

A unión das grandes empresas co deporte é habitual: Kutxabank é patrocinador do Athletic e da Real Sociedade, Caixa Laboral Baskonia foi até 2016... Que opinas respecto diso?

As grandes empresas teñen unha responsabilidade social que se pode materializar por diferentes vías. Si un deles é apoiar o deporte, paréceme ben. Pero teño dúbidas sobre si o receptor debería ser un deporte profesional, porque debería funcionar en función doutros parámetros. As empresas privadas non deberían gozar de privilexios fiscais pola protección do deporte profesional [refírese aos beneficios fiscais regulados na Lei 49/2002].

Adóitase dicir que hai grupos deportivos que achegan moito socio-económico á sociedade, o que xustifica a percepción de axudas públicas.

Eu creo que só os grandes eventos e algunhas competicións deportivas teñen un impacto socio-económico. E estes eventos son capaces de manterse por si mesmos, non necesitan axuda pública. Vexo que recibir apoio institucional é xusto, pero que non se faga en termos económicos.

Nese sentido, o fútbol sempre gañou. É como unha roda: quen crea o movemento monetario, as institucións apóianlle, iso xera máis movemento monetario, axuda máis...

Está claro que o fútbol é o deporte con maior impacto socio-económico, pero precisamente por iso debería manterse pola súa conta. Non necesita axuda, xera ingresos suficientes para poder autofinanciarse.

Creo que a administración debería axudar ao deporte de elite, pero non ao profesional, porque se lle debe a unha empresa.

O caso das subvencións de San Mamés, Anoeta… xerou un gran balbordo nos últimos tempos, especialmente desde o estalido da crise.

Os equipos deportivos deberían ser tratados como o resto das empresas, como dixen antes. Os casos de San Mamés e Anoeta non son os mesmos. O primeiro é de propiedade privada e o club debería asumir o custo das obras, como o fai calquera outra fábrica na renovación e ampliación das súas instalacións. Pero o propietario de Anoeta é o Concello de Donostia-San Sebastián, e corresponde ao poder público investigar a necesidade de transformar ese espazo, tendo en conta que debería ser utilizado pola comunidade.

Nun momento no que case todo se mide en valores económicos, que outros factores habería que ter en conta?

Do mesmo xeito que no resto da vida, na música ou na arte, hai que ter en conta outros valores ademais do tema económico. Se algo sabemos é que o exercicio físico achega grandes beneficios na saúde, que o deporte vai máis aló do que é.

Que papel xoga a universidade en todo isto?

Como calquera outro sector da sociedade, a universidade ten que debater sobre temas que necesitan unha reflexión profunda, e o deporte é un deles.