Baskonia e Alavés son a referencia en Álava. Durante anos recibiron numerosas axudas públicas...

Así é. No caso do Alavés, a Deputación e o Concello salvaron en parte ao equipo, e o Baskonia tamén recibiu importantes subvencións, como a ampliación do pavillón, ao redor de 30 millóns de euros. A isto hai que engadir a información publicada por ElDiario.é sobre a débeda perdoada pola Deputación. Con todo, non é só en Álava, senón que é unha práctica sistemática no País Vasco.

No País Vasco en xeral e en Álava en particular, a cuestión das subvencións xera suficiente debate, tanto entre os políticos como no resto da sociedade? Cal é a túa opinión como afeccionado?

Na medida en que se trata de axudas que reciben habitualmente as asociacións anónimas, o caso suscita un debate. Son, ademais, cantidades importantes que deberían destinarse a cubrir necesidades máis perentorias.

A nivel político, desgraciadamente, os partidos non manteñen a mesma posición en Álava e, por exemplo, en Bizkaia. Alí apenas criticaron os apoios recibidos polo Athletic, xa que o feito de oporse ao club non dá ningún beneficio político. Os políticos deberían ter un discurso moito máis contundente sobre as axudas que reciben todos os grupos. Creo que hai unha dobre moral. Na vangarda da loita contra a pelota sucia no fútbol, o baloncesto e o deporte en xeral só estamos os afeccionados e iso é lamentable.

En que dirección deberían ir as axudas públicas destinadas ao deporte?

Por lei, a Deputación ten a obrigación legal de axudar ao deporte basee, que é o club o que debe protexelos. O Athletic ou Osasuna, por exemplo, son clubs, pero están inmersos na dinámica dun modelo de fútbol capitalista, non hai moita diferenza entre estes equipos e as Sociedades Anónimas Deportivas SAD, salvo na organización interna. Debería un grupo deste tipo recibir axudas públicas? Hai opinións contraditorias, é un tema moi complexo.

O programa BAT Basque Team responde á necesidade do Goberno Vasco de apoiar o deporte non profesional de elite [ver cadro]. As axudas ao deporte non profesional son pequenas, con todo. Poñamos como exemplo o caso da loitadora gasteiztarra Maider Unda, que conseguiu unha medalla de bronce nos Xogos Olímpicos e no Mundial. Traballa de día e adestra pola tarde. Non é xusto. Non é xusto o trato que se dá a algúns deportistas de elite, máis aínda se nos fixamos na cantidade de diñeiro público e privado que move o fútbol profesional.

O problema é que o modelo deportivo actual está relacionado co capitalismo. Como exemplo, miremos á acción dalgúns países socialistas da era soviética. Investían moito diñeiro en beneficio dos deportistas, situando os centros de alto rendemento no centro, e os resultados son evidentes. Ninguén quedaba fóra dos Xogos Olímpicos por cuestións económicas, todos eran profesionais. Iso é o que hai que garantir, que os deportistas de elite sexan profesionais. É neste sentido no que hai que destinar diñeiro público.O
capitalismo impúxose aos valores que o deporte debería transmitir. Iso é o que hai que criticar, non estamos a falar de deporte, senón dun negocio lucrativo a nome do deporte. Hai que dicir as cousas tal como son.

Algúns din que criticar as axudas públicas é facer demagoxia, que eses grupos dan máis en impostos que o que reciben, que neste caso abren o nome de Álava, que traen diñeiro a Vitoria, que creen emprego… Cre que é bo medir todo en termos económicos?

Os beneficios da publicidade para Álava ou calquera outro país non están claros. Que eu saiba non se dan datos respecto diso. Din que o turismo trae diñeiro, e que na hostalaría, por exemplo, iso nótase para ben. Pero son empresas privadas, é dicir, utilízase diñeiro público para difundir a imaxe de Álava, e quen se benefician diso son algunhas empresas da zona. Evidentemente, pódense crear postos de traballo. É o argumento de sempre. En xeral, é un emprego precario, pero que achega o maior beneficio ao capitalista. O debate debe estar aí. O que pasa é que cando nos din que o paro baixa, case ninguén mira as condicións dos novos postos de traballo. Aí hai unha trampa tremenda, unha trampa que serve para enganar e manipular á sociedade.