A “xungla” de Calais está a piques de ser incinerado. Na segunda quincena de outubro, o Goberno francés ha decidido dispersar aos miles de emigrantes que viven nas comarcas do Estado. A chabola pode ser unha boa noticia para coñecer as condicións de vida deste barrio. Con todo, o desaloxo e a disolución da xungla non é o punto de partida dunha política digna de alberguismo, senón unha xogada a curto prazo e sen fundamento, liderada por intereses políticos preelectorais.

Comezaron a abandonar a xungla sen chegar a culminar a expulsión para ocultar a moitos emigrantes noutros lugares, perdendo a mínima organización, infraestrutura, rede de relacións e seguridade que lles ofrecía a xungla, sufrindo unhas condicións de vida máis duras. Con todo, a pesar de que Francia lles ofrece uns meses de “pausa”, os emigrantes saben que só unha minoría vai obter o permiso para estar alí. Unha perspectiva escura para a maioría: a extorsión, a ameaza de volver ao momento de partida ou a continuación da vida errada.

Os estados da Unión Europea han tratado os fluxos migratorios como un problema de seguridade nas últimas décadas. Os estranxeiros foron vistos como un lanjer e a súa chegada debe ser perturbada dalgún modo. Por unha banda, tratan de manter o problema fóra das súas fronteiras, antes con Libia ou Marrocos, na actualidade pactando con Turquía para que, a cambio de certas vantaxes, blaten aos emigrantes. Doutra banda, dentro das súas fronteiras, reteñen, colleitan, dispersan, moven, deteñen, expulsan aos emigrantes, é dicir, organizan unha verdadeira caza.

En Francia desde hai tempo, o maior número de emigrantes situouse na costa norte, onde se atopan bloqueados os que queren ir a Inglaterra. Ao bordo do fluxo de trens, camións e ferries que se dirixen cara alí, instaláronse os campamentos e os skuats, cada noite custe o que custe, para tentar atravesar o mar. O peche das fronteiras non detivo nunca a miseria, a represión, a guerra e hoxe en día, cada vez máis fugitivos do cambio climático. Non resolve as causas das migracións, senón que agrava as consecuencias, multiplicando os riscos, alimentando os tráficos, creando situacións vergoñosas.

Para mellorar a situación dos emigrantes habería que abandonar o discurso da Fronte Nacional (FN) que contaminou todo o ámbito político desde hai anos, cambiar a concepción do emigrante, valorar as oportunidades económicas e sociais do problema, priorizar o respecto aos dereitos fundamentais e os valores humanitarios... Non o somos en absoluto e de face ás próximas campañas electorais francesas, as principais forzas políticas francesas comezaron a usar aos emigrantes como pantasmas de sempre.