Maldito Burkini
Dije á miña compañeira: “Amólame moito escoitar a palabra burkini en boca das feministas. É dicir, as mulleres que o visten non usan o burka, senón o hiyab. Seguramente ese termo seralles ofensivo. Deberiamos saber como o chaman eles”. Sorriu e respondeu: “Chámanlle bañador”.
Coa polémica irreflexiva e insensata da burkinia aprendín polo menos que para obviar o noso etnocentrismo temos que manternos alerta.
Grazas a iso, as feministas temos claro que a iniciativa dos alcaldes de Francia supón a criminalización das mulleres musulmás; o obxectivo é gañar votos e aumentar o control policial sobre a ameaza do terrorismo islámico. Pero moitos din que a pesar de estar en contra das sancións, hai que facer unha lectura crítica do dereito a vestir das mulleres musulmás, porque os veos son unha imposición patriarcal clara e inquietante.
A científica política galega Rosa Cobo argumentou en Facebook o seguinte argumento: “O que para nós [as mulleres europeas laicas] é bo, non é bo para outros?”. Esta frase pon de manifesto o carácter etnocéntrico do universalismo, símbolo de liberación no noso país (por exemplo, o nudismo), que debe aplicarse en calquera contexto. Nós sabemos o que é bo para os demais.
Nas series de Estados Unidos, o presidente di frecuentemente I’m the leader of the free world (son o líder do mundo libre). Ao ler a Rosa Cobo lembrei esa frase. É dicir, moitas feministas europeas brancas senten á vangarda das mulleres do mundo e pensan que teñen a función moral de liberar ás mulleres que parecen máis oprimidas. Nos últimos días lin en Twitter a alguén que as mulleres musulmás teñen que seguir o camiño dos sufragistas europeos. Os nosos pioneiros deben ser os guías dos demais.
Fronte a esta tendencia arrogante, vexo a necesidade de prestar atención ao feminismo descolonizador. Feministas islámicas, indíxenas, negras ou xitanas están a dicirnos en voz alta: “En lugar de discutir sobre nosas opresiones, valorade a nosa loita, que tamén nos oprime o voso paternalismo”.
No último mes, atopei unha infinidade de meteduras de pata, prexuízos e actitudes etnocéntricas nos debates do burkini (incluídos os meus). É dicir, non diferenciarse entre o burka, o niqab e o hiyab; confundir os conceptos árabe e musulmán; dicir que as mulleres que se bañan nas praias de Europa son estranxeiras ou inmigrantes.
As feministas pedimos aos homes que identifiquen as súas actitudes machistas cotiás e que si queren participar na loita pola igualdade, sitúense en segunda liña e aprendan. Neste caso, nós deberiamos facer o mesmo: Refugar a idea de que temos a capacidade de xulgar as opresiones “dos demais” e escoitar as experiencias, reivindicacións, referentes e estratexias das mulleres diversas. É posible que caia entón algún dos nosos veos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]