Frankfurteko Irratiko Orkestra Sinfonikoa Andra Mari Abesbatza
Orkestra zuzendaria: Philippe Herreweghe.
Andra Mari Abesbatzaren zuzendaria: Andoni Sierra.
Bakarlariak: Ilse Eerens (sopranoa), Marie-Claude Chappuis (mezzoa), Robin Tritschler (tenorea), Thomas E. Bauer (baritonoa), Steven Isserlis (biolontxeloa).
Egitaraua: Beethoven, Haydn, eta Brahmsen obrak.
Lekua: Kursaal Auditorioa.
Egunak: abuztuaren 27a eta 28a.
A Quincena Musical deste ano deunos bos momentos, sen dúbida. O grupo English Baroque Soloists, o Ballet do Gran Teatro de Xenebra, a ópera Don Giovanni… tivemos unhas sesións moi interesantes. Tamén recibimos visitas de grandes orquestras. Gozamos coa Budapest Festival Orchestra no seu tres actuacións, e a Orquestra Sinfónica da Radio de Frankfurt mostrou o seu alto nivel. Este grupo, fundado en 1929, é a terceira radio orquestra máis antiga de Alemaña e está formado en todos os estilos, aínda que está especializado no romanticismo. Nesta ocasión, o clasicismo foi o protagonista de ambos os programas. Bo resultado.
No primeiro concerto escoitamos a Beethoven. Coriolano chegou á abertura coa emoción necesaria, animado, temperamental. A continuación, o 9. Sinfonía en re menor op. 125. Coral foi o prato forte da tarde. O director Philippe Herreweghe fixo unha proposta un pouco “nerviosa”. Quizá as versións que escoitamos son moito máis románticas, máis tranquilas, e por iso sorprendeunos a formulación de Herreweghe. Con todo, pareceume fresco e diferente. A Coral Andra Mari realizou a súa interpretación de forma correcta. Trátase do 50 aniversario do grupo, e o público foi especialmente sensible ao seu traballo. Os solistas encheron os seus papeis ben pero sen brillo.
Ao día seguinte volvemos ter a Beethoven como comezo. A consagración da casa fíxose cunha abertura moi enlucida. Concerto para violoncelo de Haydn, do maior, hob. O VII B1, pola súa banda, chegounos bastante triste e desgastado. O violonchelista Steven Isserlis é un músico de renome que demostrou en todo momento unha gran técnica. Pero o seu son tivo moi poucas proxeccións, por unha banda, e por outro, ofreceu unha interpretación plana. Nin sequera convenceunos ao tocar propínaa.O cant dels ocells tocou, tan lenta, tan mancomunada, case incognoscible. Con todo, pronto esquecemos todo iso, en Brahms 1º. Sinfonía núm. 3, do menor op. Cando chegou a quenda de 68 traballos. Marabilloso. Templos perfectos, fraseo flexible, expresividade, todo a punto para unha versión disfrutable desta fermosa obra. Chamou a atención a calidade dos maderos (que preciosa frauta! ) e a suavidade da corda. Herrewegh acertou completamente coa visión deste traballo. Doce.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
“Pasaron 18 anos desde que apareceron uns 400 grafitos na escavación, 16 anos desde que fose expulsado do campo de escavacións de Lurmen sen probas científicas e 4 anos desde que se celebrou o xuízo sen clarificar o tema, podemos dicir que seguimos investigando e os que... [+]
Neste mundo frenético e vertixinoso no que vivimos, os cambios sociais que se suceden aos poucos parécennos ás veces imperceptibles, irrelevantes ou insignificantes. Con todo, non é así, e temos que ser conscientes diso para actuar con prudencia. Exemplo diso é que nos... [+]
Os domingos de setembro é costume subir a Ernio, bailar en Zelatun e comer chourizo morro, ou algo así. O peor tempo non fai falta xente. Este ano, cando os meus amigos se marchaban máis temperán e eu atrasábame, subía só, atopándome coas cuadrillas que baixaban. A... [+]
No libro fronteirizo de The House on Mango Street, escrito por Sandra Cisneros, o can dun personaxe ten dous nomes: un en español e outro en inglés. É posible que a primeira vista poida resultar estraño, mesmo para un libro, pero se un pensa máis tranquilamente, advírtese... [+]
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas,... [+]
Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de... [+]
Como na Idade Media dominaba Deus, na época moderna vivimos sometidos ao mercado e ás súas ríxidas leis. Os grandes soldos de alto nivel están determinados polo mercado, xa que os premios dos CEO de Iberdrola ou BBVA márcanos os mercados do seu sector, aínda que levan 300... [+]
Na podksemana A lanterna de diógenes atopei moitas ideas para seguir pensando na entrevista a Miguel Benasayag-eg. Entre elas, as reflexións que fai o ser humano sobre as nosas relacións coa tecnoloxía.No
diálogo compárase a influencia das diferentes tecnoloxías na... [+]
A terceira vez que recibía os mesmos datos que o estudante, non lembraba máis que esas frases tan usadas, nas que a nada esmagara a miña intelixencia: “Non somos nada”, “a vida non ten sentido”, “Deus, si é tan inocente como din, por que nos fai isto?”. Non... [+]
A responsabilidade é do Estado sionista de Israel, que, coa axuda dunha gran parte da poboación, soldados, colonos, etc., está a facer limpeza étnica e xenocidio contra os países e pobos de ao redor.
Os Estados occidentais tamén lles apoian, danlles armas e préstanlles... [+]
Iso díxome o ex alumno, que tardou moito en presentar unha denuncia que estaba nos xulgado meses e que, por recomendación do psicólogo, retirara a denuncia de violación. E eu permanecía calado, sen poder adiviñar que dicirlle ao mozo que aínda presentaba síntomas de... [+]
Non é un sinal de orgullo mirar ás persoas que están ante min coma se non fosen persoas? Si, claro que si. Pero como podemos esperar que os demais se entendan? Comprender, observar, mirar. Querer entender aos demais non require esta actitude orgullosa? Sabendo o que é ser... [+]
Din que pasou un ano. Nunca comprendín o arrogante costume que temos os occidentais: aínda que o conflito dure case un século, adaptamos as datas ao noso gusto, regalando a importancia que queiramos. Foi diferente a última época para os palestinos que están presos no seu... [+]