Pronto se cumprirán vinte anos da súa chegada a Badalona. Parece que tes unha relación especial coa cidade.

É tan certo que me custa traballo explicalo con palabras. Quéroa profundamente. Por iso participei en todas as iniciativas que tiven a oportunidade de mellorar a cidade. Badalona caracterízase pola diversidade cultural, e debemos aproveitalo. Xa é hora de entender que a diversidade é unha riqueza e non unha ameaza, como abriu o anterior goberno.

O Concello de Badalona é pioneiro por contar cunha muller musulmá –e con pano– como concelleira. Como o viviches?

Foi complexo, sobre todo tras as políticas racistas que Xavier García Albiol (pp), en Badalona, abriu nos últimos anos. El desmembró a cidade de arriba a abaixo e a poboación de Badalona ten nas súas entrañas a visión que o PP sementou. Non se esperaba que o Goberno anterior negásese a ver no Concello á muller musulmá que leva o pano, algo que rexeitaba.

Tivo unha boa acollida?

Pasoume de todo; hai xente que me insultou e tendeume na rúa, pero quedo con cousas positivas. A maioría da xente congratulouse e iso supón un gran paso no camiño cara á igualdade. Recibín mensaxes de felicitación de todos os recunchos do mundo.

Como era para os inmigrantes vivir coas políticas de García Albiol?

Moi duro. Os anteriores gobernos de Albiol decidiron suspender as medidas que levaran a cabo a favor da convivencia e a igualdade. E non só iso, a prioridade de Albiol foi promover o medo e o odio á diferenza. A modo de exemplo, o departamento que teño agora, Participación e Convivencia, xa existía na época de Albiol, pero cando chegamos atopámolo sen contido.

Despois das últimas eleccións conseguiron que Albiol quedase fóra do Concello. Hai unha foto simbólica de cando fixeches a promesa, que lle deu a volta ao mundo.

Lembro ese momento perfectamente. Eu estaba fronte a el e deime conta de que el sufría. Como non ía sufrir! Traballou durante toda a lexislatura para que os estranxeiros difundan que non tiñan dereito e no momento en que eu, co veo, estaba a excluírlle, non podía estar de calquera xeito. Pobre home! A fotografía que fixen de concelleira é reflexo da vitoria de Badalona.

Que importancia tivo o cambio para a comunidade musulmá de Badalona?

Como cidadáns se lles abriu unha porta. Pero non só á comunidade musulmá, senón a todas as comunidades que viven en Badalona. Isto é só o comezo, estou convencido de que nas próximas eleccións haberá candidatos doutras relixións e culturas.

Conversemos sobre o eterno debate dos canterios.

É totalmente ficticio. O pano non impide nada, nin ser activista, nin ser político... Eu, por exemplo, levo pano porque o quero e a maioría dos que levamos veo facémolo con convicción. Por suposto, non podemos esquecer que tamén hai persoas que a sociedade ou a familia visten á forza.

O problema do cerebro nestes días está a flor de pel. Hai quen cre que levar un burkini ou un veo é unha violación da liberdade…

Se eu decídome a porme o veo e ti mo prohibes, entón tamén morres a miña liberdade. Non estou de acordo cos que obrigan a porse o veo nin cos que obrigan a quitarllo. A muller debe ter dereito a decidir.

Como ves o feminismo na comunidade musulmá?

As mulleres musulmás temos moitos dereitos que a xente non coñece e, sen dúbida, o feminismo ten a súa forza no islam. Nós temos desde fai máis de 1.400 anos o dereito a casarnos e separarnos das escolas, do patrimonio e das liberdades. Fomos pioneiros en moitos sentidos en comparación co de aquí.

É certo que co tempo fomos perdendo dereitos, pero non por culpa do Islam, como moitos pensan, senón porque nos roubou colonialismos, políticas ou sociedades. En calquera caso, as mulleres musulmás loitamos para recuperalas.

Cre que hai falta de información sobre o Islam?

Hai demasiado ruído. Non querería xeneralizar, pero, por unha banda, os medios de comunicación non axudan moito, e, por outro, a sociedade en xeral non fai ningún esforzo para chegar máis aló do que din os medios. Por tanto, tamén hai demasiada ignorancia.