O subscritor xaponés de ARGIA chámase Sho HAGIO. Vive na provincia de Fukuoka, a 1.000 quilómetros de Tokio, onde recibe a revista. A mesma pregunta que lle fixemos hai unhas semanas ao flamenco Karel Sterckx tamén a lancei ao xaponés por email: como e cando aprendiches euskera e como estás subscrito a ARGIA?

Sho visitou o País Vasco por primeira vez en 1984, cando era estudante de universidade. Durante a súa estancia relacionouse con algúns mozos euskaldunes a través dos cales coñeceu a ARGIA. Ao volver ao seu pobo, e querendo manter a súa relación co mundo vasco, preguntoulles que podía ser a mellor maneira, e os mozos propuxéronlle un semanario que pasou de ser Zeruko Argia a ARGIA. Para aquela época, naturalmente, o noso idioma non era estraño. Nun principio di “por curiosidade intelectual”, comezou a aprender euskera; e despois de estar en Euskal Herria, seguiu as noticias a través de ARGIA e mantivo o idioma. A primeira subscrición fíxoa en 1993, e aínda que desde entón non sempre foi abonado, actualmente segue recibindo o semanario. Engade que o proxecto ARGIA recibiu con satisfacción os cambios realizados no último ano.

Con todo, prefire falar de cultura antes que de lingua. Ou máis ben, ao falar da lingua, fala de cultura, entrando nesta última. Ve grandes similitudes entre as culturas vasca e xaponesa, o que lle empuxa a coñecer e aprender máis. Di que moitas veces é un sistema para manter as culturas vivas recibir cousas novas doutras culturas, pero que ao mesmo tempo non nos gusta o descoñecido, polo que tentamos buscar similitudes entre culturas para sentirnos máis cómodos. Así o fixo Shok coa nosa cultura e sublíñanos a estrutura da lingua, a importancia dos costumes antigos, o uso dos nomes da casa ou a importancia do auzolan. Estes valores e características tamén son importantes en Xapón.