Do pobo e das vísceras
AMORANTE / Autoekoizpena. 2016
As melodías do meu amante lévanme a outras terras, a outros mundos. A miña imaxinación libérase. Hai cinco cancións no seu disco, emocionantes, belas. Ambientes, estados de ánimo e pasaxes diversas. Moitos detalles e circunstancias.
É música popular. Experimentación tamén, sesións de procura e exploración de camiños non habituais, outros lugares. Detrás de Amorante está o músico Ían Urizar. A súa música, segundo o propio Ían, extráese do pobo, das súas raíces e das súas entrañas.
Na gravación participaron Patxi Zabaleta (órgano da igrexa), Neno de Elxe (voz), Naia Membrillera (maracas, paus e bombo), Aitor Nova (saxo barítono), Francesca Romana di Nicola (arpa), Maite Arroitajauregi (violoncello) e Xabier Erkizia (gravación e edición).
Así mesmo, Harkaitz Cano escribiu as palabras da canción “Recordos crus, crus e incocibles” e a canción “Oiloarena” está baseada nas coplas escritas por Bixenta Mogel: “A viúva tiña un agasallo matinal de tesouros entre pallas de galiña poñedeira”.
O propio Ían Urizar, ademais de cantar e facer gravacións de corneta, saxo, ukelele, harmonium, campás e guitarra, escribiu as letras das cancións “Gardando unha habitación na torre da princesa lembran aos cabaleiros esquecidos os sons da ra”, Dogma, “Todas as preguntas que deixes no camiño, son” e Otoi (O meu pai): “O meu pai levábame a casa, os lobos aullaban ao ceo / O meu pai levábame a casa, os lobos aullaban ao ceo”.
Amorante tivo unha boa acollida. As cinco cancións editáronse en forma de postais sonoras, cun total de 82 unidades vendidas, pero pódense descargar desde a plataforma Bandcamp en Internet.
Ían Urizar tocou trompeta en Zokoa, Frijolo, Cafe Teatro, Menguele Quartet e Bizarra, Joseba Irazoki eta Lagunak e Joseba Tapia tamén tocou a guitarra no grupo Andrakan, participou en experimentación e improvisación, e actuou en solitario como amante.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]