Cuestións de conversación
O locutor de Euskadi Irratia empezou así o seu programa de ciencia: “Hai que aceptar o que non se dixo. Claro que si”. Por suposto, a pesar da befa, non me pareceu científico. Porque hai que corrixir os erros. Ao seguir escoitando, imaxineime o significado de que cada un ten que recoñecer os erros que cometeu. Lembrou a broma do mestre da infancia: “Fa de erratas. Onde figura fi, debe dicir fu”.
As conversacións non son pequenas. Así o comunicamos. As torpezas, as neglixencias ou os defectos da fala son sempre a manifestación de algo oculto. Que hai, txo? utilizábase de forma humorística a principios do século XX. Hoxe en día é a forma máis xenuína de despedirse dalgúns guipuscoanos e biscaíños, creando o sorriso dos navarros e navarras. A indignante palabra forzada (“de rigor”) conseguiu a honra de nomear un nivel do ensino oficial. Non sabe que o excéntrico (“a buscalo”) aínda non saltou moito na xerarquía pero se está preparando. Federico Krutwig sinalaba que hai tempo os vascos tendiamos a confundir a vulgaridade coa honestidade. Vive aínda nestes usos?
Estou farto do “horidaismo”. Nas entrevistas nos medios de comunicación
vascos, o “iso é”, “si” ou “non” máis que el mesmo
Estou farto da excitación. Nas entrevistas nos medios de comunicación vascos, o “iso é” aparece de súpeto, “si” ou “non” máis que el. O mal da pregunta parece que está no interrogatorio e o responsable non pode máis que confirmala. Pero en canto á forma… Esquecéusenos dicir “iso”? Cando me marchei ouvinlle contestar a un mago na radio e, ademais de parecerme un auténtico mago, case me puxen a suspirar.
Nas radios e televisións, ao finalizar a entrevista, agradécese cortésmente ao invitado e xa ninguén responde “por iso”. Agora dise “grazas a vós”. Por que? Poida que a maioría das conversacións sexan unha escusa para o autoconsumo, unha axuda para vender o disco, o libro ou calquera outro tipo do invitado? Lémbrame a outra costume que se estendeu nos teatros ao recibir os aplausos do público: que os actores e músicos aplaudan tamén ao público. Prefiro aplaudir á pescadera cando me dea boas anchoas.
Na nosa Escola de Música contratouse a un “experto” para axudar aos profesores a ter os criterios de avaliación axeitados. Tras meses de reunións co profesorado, enviounos a seguinte mensaxe de conclusión (integramente en castelán): “Aos poucos o traballo vai dando os seus froitos. Egin behar dá. Débese cualificar ao alumno pola súa asistencia, actitude e esforzo. Estas conclusións saíron do grupo de Moderna (sic)”. Papo. Os de Anticuada tamén o sabiamos.
“Iso é? Por suposto que non” (sic).
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]