Cando cheguemos a ser conscientes da sensibilidade e intelixencia das plantas, mirarémoslles doutra maneira. Mentres tanto, temos que traballar a lume de biqueira nese camiño e na limpeza.

As consecuencias da nosa ignorancia e da nosa escisión son as que máis sofren as árbores das cidades. En opinión da maioría, as árbores teñen unha mera función estética nas proximidades das casas. A unha multitude parécelle que son creadores de “sucidade”: tiran follas, sementes, froitos, ramas... Tamén hai quen cre que existen criminais e pisoteadores da trampa ao ver que coas súas raíces arremolinan as beirarrúas.

Con todo, segundo un estudo realizado en California, as árbores achegan, entre outros aspectos, un importante beneficio económico aos concellos e aos cidadáns que os coidan. Estes datos en euros son: o aforro de enerxía nos sistemas de refrixeración e calefacción, 90,70 millóns; a mitigación das choivas, 37,21 millóns; a limpeza da contaminación do aire, 16,27 millóns; a acumulación de carbono, 9,25 millóns. A isto hai que engadir o valor que engade ás casas que teñen ao redor: 752,22 millóns. A suma é sinxela: 905,65 millóns de euros. Non eta to onura. Por cada catro habitantes, teñen unha árbore da rúa, en total, 9,1 millóns de árbores. Pero tamén teñen sitio para plantar outro dezaseis millóns. Cos que teñen na actualidade, o beneficio que achega cada árbore é de 100 euros.

Tentarei levar ese beneficio económico a Donostia. Ten uns 150.000 árbores –cales, parques e bosques– e preto de 185.000 habitantes. Si admitimos que o favor que xera unha árbore en California e o que pode facer en San Sebastián pode ser similar, eses 150.000 árbores suporían un dividendo neto de quince millóns de euros para San Sebastián e os donostiarras. Por cada donostiarra, 81 euros. Mal!

Os 144.000 árbores de Pamplona doan máis diñeiro que os Sanfermines a cada un dos 196.000 habitantes da cidade.

Iso relacionado co euro puro é unha forma máis “sucia” de mirar ás árbores, pero, si é para o seu beneficio, adiante!