Parte escura das proezas
A pesar de non ser moi afeccionado ao fútbol, eu tamén me alegrei da proeza de Osasuna. Aquel sábado de xuño fun testemuña silenciosa e atenta da terrible explosión da festa. Como nos basta da escuridade, decidín non mirar máis que a luz da festa, porque ser testemuña da tolemia da xente é fermoso: rúas e pousadas até o pescozo, xente bailando, gritando, saltando…
Por outra banda, nunha sociedade tan fragmentada como a nosa, de cando en cando alégranse abertzales, rexionalistas e socialistas pola mesma razón. E, por suposto, hai outros motivos para estar contentos, sexan ou non afeccionados a Osasuna: cobraremos máis facilmente a débeda do club con todos nós na primeira división que na segunda.
Até aquí todo está moi ben. O certo é que a medida que a tolemia popular ía en aumento, o gozo interior empezou a ir en sentido contrario: o recibimento multitudinario da madrugada, a homenaxe ás autoridades, o paseo dos xogadores polas rúas como heroes, a atención esaxerada dos medios de comunicación… Que queredes dicir: esquecendo o obxectivo inicial, a alegría interior impúxose na escuridade da festa do domingo.
Para xustificar o cambio de humor, lin a carta que acababa de recibir e acordeime da frase que levaba no caderno de apuntamentos. Ismael Santos é o xogador de baloncesto máis famoso, tomado dunha entrevista: “O deporte profesional –di o galego- xera autómatas inconsistentes. Que é o que gañou vostede? Si fas un disparo que gana o partido, es un heroe; si equivócasche, es o máis cachorro. Todo se xulga en función do resultado final, e iso é inxusto e pobre”.
Mentres lía a frase, o locutor de radio falaba dos derbis vascos da próxima tempada: “Cinco equipos vascos na primeira división, vinte derbis!”. Escoitei e vin inmediatamente as imaxes que nos ofrece a televisión nestes casos: os afeccionados de ambos os equipos mestúranse, en Estafeta ou en Fermin Calbetón, cada un coa súa camiseta e colar, con cervexa nas mans, gritando. Vinte veces á tempada.
E eu, sabendo o que podía vir, implorando ao incorrupto brazo de San Francisco Javier unha e outra vez: “Pedímosvos que nas reportaxes previas aos derbis saquen algunha vez o representante do tipo de futbolista que Juan Luís Zabala describe no libro Txistu eta biok: ‘Non me atraparedes coa camiseta da Real ou celebrando unha vitoria da Real dando saltos e gritando. A miña afección á Real é máis silenciosa que recoñecida, sen espanto”.
Vinte derbis vascos: vinte oportunidades para entrevistar a un afeccionado dese perfil e ofrecer novidades nas reportaxes previas aos derbis.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]