Fóra. Agora máis que nunca. E xunto a el a cara de Mariano Rajoy en primeiro plano.
Rimos, metémonos/metémosnos un pouquiño no peto, xa é parte da antoloxía das traducións chabacanas. Mesmo si faise intencionadamente, é difícil expresar a mensaxe en sentido contrario. Rimos, si, pero tamén choramos, xa que non foi máis que unha mostra máis da importancia que lle outorgan ao eúscaro como lingua funcional.
Unha vez pasado o 26 de xuño, con todo, parece que o PP e o propio Rajoy estaban a anunciarnos algo máis, como predicar o futuro “anunciemos”, xa que non é a única palabra con polisemia “a favor”. A xente votou e as entrañas de España quedáronsenos á vista. Non importa a corrupción, non importa a sucidade da guerra, o que condiciona o voto é: A unidade sacrosanta de España. Apostar por España é que ninguén se vaia de España. Acabouse.
Durante os meses que estiveron tentando formar goberno, un dos temas centrais foi o dereito a decidir e o referendo de Cataluña. As liñas vermellas de onte son hoxe de novo as liñas vermellas e amarelas, e soben o garda civil e as forzas armadas, e mañá saberano.
É evidente que polo camiño da asimilación retrocedeuse un paso na construción da identidade. Si hai unha oportunidade para mellorar España, a xente estaría de acordo nunha España máis auténtica? O independentismo terá que ter coidado coa pegada que deixa ese discurso
No mesmo camiño que nas anteriores eleccións xerais, non hai que ser un politólogo experto para ver onde está o desexo de cambio, para iso basta con mirar as cores dos mapas electorais do Estado. No País Vasco e en Cataluña a lóxica do voto non vai máis aló desta afirmación: A defensa nacional ou a saída de España. É dicir, crer que o Estado español pode cambiar ou manter un proxecto propio. En canto á primeira opción, é evidente que se deu un paso atrás na construción da identidade polo camiño da asimilación. Si hai unha oportunidade para mellorar España, a xente estaría de acordo nunha España máis “auténtica”? O independentismo terá que ter coidado coa pegada que deixa ese discurso.
Os británicos votaron a favor de marcharse, seguindo os prognósticos. A pesar de que as enquisas predixeran o Brexit en moitos momentos, era realmente difícil crer que ese podería ser o resultado. O resultado, na miña opinión, foi unha oportunidade perdida. Foi unha oportunidade perdida porque a esquerda en Europa atópase nunha situación de total desorientación. Era unha ocasión perfecta para propor un debate serio sobre a Unión Europea. Os movementos da esquerda estiveron totalmente desunidos ao longo da campaña. Por unha banda, os partidarios da permanencia en Europa din que é posible recuperar o proxecto da Europa social dos pobos e que os dereitos dos traballadores están mellor protexidos baixo o paraugas europeo. Jeremy Corbyn foi un dos que se valeu deste argumento, aínda que moi humilde e cunha boca pequena (sempre moi crítica con respecto á UE). Con todo, outros moitos non ven na UE máis que un acordo neoliberal de comercio, unhas barreiras para os refuxiados, unha actitude con Grecia e un embotamiento da protección social por medio da austeridade. En calquera caso, sábese que a esquerda non foi capaz de influír na campaña e que a xenofobia suscitada polo UKIP (Partido da Independencia do Reino Unido) e Boris Johnson foi o principal argumento para mobilizar á xente.
Escocia, pola súa banda, votou en función doutro criterio. Agora que os británicos ameazaron aos escoceses e que si se independizaban quedarían fóra da Unión Europea, eles decidiron marcharse en contra da vontade de Escocia. Pequenos paradoxos. O capítulo do Brexit non está pecho, pero é lóxico pensar que vai abrir as portas do novo referendo en Escocia. Isto volvería mover o muíño do dereito a decidir dos pobos e pódense abrir novas oportunidades no contexto europeo. Por que lado vainos a atopar?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
Non é tarefa fácil definir o que traerá o novo mandato de Estados Unidos no ámbito económico. O eixo da nova estratexia económica será a peculiar unión entre o liberalismo e o proteccionismo para o sector exterior. A pesar do que ocorreu en Estados Unidos de forma... [+]
LANBIDE puxo en marcha unha campaña de loita contra a fraude nas Rendas de Garantía de Ingresos e creou unha caixa de correos anónima de denuncia. Respondendo as críticas recibidas, indica que esta caixa de correos é un mero instrumento para ordenar denuncias e... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]