Cando empezaches a pensar que estabas nun grupo que non che correspondía?

Na escola non mo pasaba ben, non lles facía fronte e, si plantábame cara, pegábanme. Eu conservaba entón a identidade sexual; con todo, para recibir o bullying non fai falta ser homosexual, basta con ser diferente. Sabía que me pasaba algo, pero aos 7-8 anos non sabía que era.

Aínda non o relacionabas coa orientación sexual.

Púxenlle o meu nome no instituto grazas a un documental que vira na televisión. Con todo, non compartía os estereotipos sobre a orientación sexual, xa que a un home transexual non lle gustan os homes. Tiña dúbidas por iso, pero ao final saíu o tema con máis forza. Paseimo moi mal, preguntándome si valía a pena seguir vivindo...

Pero continuaches andando.

Decidín seguir adiante, buscando información, preguntando a outros transexuais. Sabía que en canto llo contase a unha persoa faríase realidade, que aí comezaría un proceso. Aos poucos fun sentíndome mellor, antes aparecía triste en todas as fotos e agora síntome riseira. Na adolescencia hai cambios evidentes, e pensaba: como vou ser muller con este corpo?

Buscaches o consenso co teu corpo?

Hoxe en día sei que hai cousas que non podo cambiar. Non pode estar a operar desde os 18 até os 68 anos. Debes saber que as túas características son túas e que algunhas non poden cambiar.

Foi útil a súa presenza nos medios de comunicación para estar de acordo con vostede?

A verdade é que non debín confirmar nada. O meu soño era xogar ao fútbol. O deporte deume forza, desde pequeno. Foi unha maneira de escapar da miña vida. No último ano, desde que empecei a adestrar, sentinme forte e con ganas de xogar. O problema coa federación non foi tan grande, dixéronme que necesitaba o DNI. A pesar de ser a mesma persoa nun papel, andar así... É bastante triste.

Entón o obxectivo de aparecer na prensa foi animar a outros?

Si. Eu non tiven ningún beneficio por mostrarme, mesmo tiven que sufrir tensión; pero agora somos 40 ou 100 persoas e necesitamos protección. Aquí estamos ben, pero se vas a Burgos non serve. Cando me dirixín á federación co novo DNI non me puxeron ningún problema. Hai moitos amigos, entre eles menores de idade, que non poden facer o deporte que lles gusta. Si vas á Federación, a pesar de ter o nome de Alazne, non aceptaranche, só aceptan o xénero do DNI.

Tamén denunciou o uso social anestésico do fútbol como escusa para non loitar polos dereitos colectivos.

Non, todo o mundo necesita que se deixen de lado os problemas. Hai que criticar ao fútbol por outras cousas: os clubs son empresas de diñeiro. O fútbol ás veces utilizámolo como apoio e está ben, pero a quen perdeu o traballo non se lle vai a esquecer.

Tamén escribiu sobre a contradición do feminismo.

Este texto tivo unha gran repercusión. Eu estiven no movemento feminista de Portugalete e dentro dos movementos non todas as persoas tómanse da mesma maneira. Botei de menos unha reivindicación a favor dos bisexuais nun manifesto sobre o 28 de xuño e dixéronme que xa fora debatida e decidida. Por que non protexer aos bisexuais? E por que non aos asexuais? Temos que antepor ás persoas aos movementos, temos que saber cando estamos a pisar ao outro.

Ves tamén dogmas?

Por que son máis feminista si non me depilo? “A influencia do patriarcado” din... Bo, pode ter moitos motivos, pero non se teñen en conta, exclúese á xente, mesmo se fai sentir mal. O feminismo ten que ver iso. Por que non podo ser nai? Din que é aceptar “os roles impostos”. Os seus tamén son roles impostos, porque establecen como debe pensar unha feminista. Non digas que buscas a igualdade entre todos, si non garantes a liberdade non queres a igualdade.

Hai moitos estereotipos ao redor da transexualidad?

As identidades trans non son só persoas transexuais, hai transgéneros, travestis... Pero afán encerralos todos no mesmo grupo. Por exemplo, non saberás moito facendo uso do que ouviches sobre os travestis. Son moi diferentes, son homosexuais ou heterosexuais... A xente fala sen información, con demasiada facilidade. Ao falar de cambio de sexo, as frases como “naceu nun corpo equivocado” non teñen sentido. Eu nacín no meu corpo e desde entón fun do mesmo sexo.

Vostede fará o restablecemento sexual, con todo.

Non sinto ben co meu corpo porque vexo unha parte do meu corpo que non sinto, pero non por iso nacín nun corpo equivocado. Fareino para sentirme ben, cando entrei nun vestiario non me gusta ensinalo, escóndoo, aínda que todo o mundo sábeo. Teño ganas de quitarme o complexo, e vouno a quitar unha vez operada, non será o final do camiño, pero si un paso.