Magufas
Recentemente publicamos na revista Pikara un artigo dunha feminista que le cartas de tarot. Nun ton humorístico, sen defender a súa actividade, comentou que no esoterismo tamén existen persoas LGTB e queers, polo que considera importante oporse ao heterosexismo tamén na astrología. Enseguida, recibimos multitude de comentarios, entre eles: “O feminismo se cacea cos vosos magufadas”. Ou “os troles machistas usarán esas magufadas para loitar contra a nosa reputación”.
Alguén pode non coñecer a palabra “magufo/magufa”. En Internet difundiuse a terminología utilizada polos “escépticos” que se dedican ao activismo contra as “ciencias pseudocientas” (entre comiñas). E cales son esas pseudociencias? Citan o acio, situándoos todos no mesmo nivel: astrología, homeopatía, ufología, reflexología, flores de Bach, acupuntura... Por tanto, son os “magufos” quen, en lugar de apoiarse na ciencia, gustan das prácticas baseadas no “pensamento máxico”.
No discurso escéptico percibo claras pegadas do patriarcado e do colonialismo. Por unha banda o paternalismo: pensan que a nós, os crentes, os parvos, téñennos que salvar, que deben loitar contra os impostores para librarnos do engano. O medicamento e a ciencia occidentais desenvolvéronse
de acordo coas lóxicas patriarcais
Percíbese que a palabra “magufo” ten un ton de desprezo e burla. Hai dous tipos de magufos, segundo os escépticos: “Crentes” (persoas que creen neste tipo de bobadas) e “enganosos” (en castelán engañabobos). Os que enganan aos supersticiosos para obter un beneficio económico son os curandeiros, chamanes, adivinos, etc. Segundo iso, a persoa que escribiu o artigo de Pikara é un impostor, polo que un medio serio non pode dar voz a unha persoa tan perversa.
Desde que ouvín primeiro a palabra “magufo”, decidín aceptar con orgullo esa identidade. Si, é certo, son un magufa e estou orgulloso diso. Porque respecto as crenzas das persoas, porque prefiro plantas medicinais que o ibuprofeno, porque creo que si algo che fai ben, dá igual si hai probas científicas ou non. E porque me incomoda unha actitude escéptica arrogante.
No discurso escéptico percibo claras pegadas do patriarcado e do colonialismo. Por unha banda o paternalismo: pensan que a nós, os crentes, os parvos, téñennos que salvar, que deben loitar contra os impostores para librarnos do engano. O medicamento e a ciencia occidental desenvolvéronse seguindo as lóxicas patriarcais. Reflexo diso son a medicalización dos procesos das mulleres –mensual, xestación, menopausa-, a patoloxía da diversidade sexual e identitaria. Por tanto, esta ciencia non é, en absoluto, a relixión que máis me gusta.
Estas ciencias, ao rexeitar con desprezo as antigas crenzas das culturas, revelan un pensamento colonialista. Tiven unha estreita relación coa relixión Yoruba (santería) en Cuba e coas crenzas dos pobos Maya en Centroamérica. Fun moi enriquecedor, pero identifiéndome con eles ou non, polo menos, estaría ben para eses países, desde Europa, entendelos como prácticas de resistencia contra o colonialismo. Tamén en Colombia explicáronme que as prácticas de curación de chamanes á hora de traballar con mulleres vítimas do conflito armado eran moi beneficiosas. Que importan si trátase de pseudociencias que axudan a curar a feridas da alma?
No feminismo tamén hai quen consideran o “pensamento máxico” unha ameaza. Alguén lles respondeu: “Hoxe en día, do mesmo xeito que na Idade Media, desde o feminismo mantense a criminalización contra as bruxas”. Si ás bruxas contemporáneas gústanlles ou non, hai malvados poderosos que causan máis danos e sacan maiores beneficios económicos que elas. Por exemplo, a industria farmacéutica.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]
A novidade adoita ser unha das palabras máis escoitadas que se asocia á Feira de Durango. A novidade está alí, e aquí a novidade. Con todo, nalgúns casos é suficiente con dar un aspecto diferente ao anterior para pegar esa etiqueta. Os CDs e as reedicións remasterizados... [+]
O eúscaro ten un caudal de auga moi grande na escaseza. Cada pinga local rega e revive a nosa cultura. Ofrecerlle un mar de auga a aquela sede. Aínda que o eúscaro veu dun pozo profundo e escuro, todos sacamos a nosa mostra de auga salgada e convertémola en fonte. E agora... [+]
Os mozos comezan a consumir pornografía antes, xa que o porno é a súa única educación sexual. Como demos chegamos até aquí?
Hoxe en día, hai que recoñecer que grazas a Internet é moito máis fácil ver pornografía. Desgraciadamente, a través dun clic o neno de entre... [+]