Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Soñando co patio da ikastola

  • Que é gris e escuro, que o fútbol ten demasiado protagonismo, que queren máis espazos naturais… Os propios nenos e nenas na ikastola Kurutziaga de Durango fixeron propostas para analizar e transformar o patio da escola. O obxectivo é conseguir espazos de xogo e de relación diversos e ricos.
Futbolari eskainitako eremua murriztea eta beste kirol batzuei aukera ematea eskatu dute ikasleek, baita natur gune gehiago eta naturari lotutako ekintzak ere. Irudian, ikasleek amestutako jolastokiaren maketa. Argazkia: Kurutziaga
Futbolari eskainitako eremua murriztea eta beste kirol batzuei aukera ematea eskatu dute ikasleek, baita natur gune gehiago eta naturari lotutako ekintzak ere. Irudian, ikasleek amestutako jolastokiaren maketa. Argazkia: Kurutziaga
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

Xunto coa ikastola durangarra Ibaizabal, encargáronse de organizar o Ibilaldia deste ano en Kurutziaga. Ademais, teñen en marcha un proxecto interesante: repensar o patio. Á fin e ao cabo, no centro teñen claro que é un espazo educativo máis e que inflúe moito nas relacións entre os nenos. Observaron que o espazo exterior de Kurutziaga responde ao modelo habitual: os campos de fútbol e de futbito –e nun segundo nivel as canchas de baloncesto e os frontóns– ocupan o maior espazo, creando relacións desiguais: os mozos ocupan o espazo principal –sobre todo eles os que xogan ao fútbol– e as mozas quedan nos recunchos, nas bancadas, nas escaleiras…

Consultouse aos alumnos, pero chegaron ás mesmas conclusións. “A actividade depende de como organizamos a zona: si tes campos de futbito e fútbol no centro, estes sempre prevalecerán. É un día sen fútbol, sen balóns, pintamos a cancha de futbito para poder facer outros xogos… pero en balde. Si no campo de fútbol os nenos están a facer algo máis, iranse cando apareza un equipo que queira xogar ao fútbol”, cóntanos Gaizka Uriarte, profesor e impulsor do proxecto. Para cambiar a situación tiveron que cambiar o espazo e comezaron a facelo, aproveitando a oportunidade para ampliar a relación coa natureza no patio.

Tirolina, areal, xogo libre, zonas tranquilas…

Kurutziaga conta con ao redor de 1.000 alumnos e a súa participación foi fundamental no proxecto (sobre todo en Primaria). A análise descritiva e crítico da situación realizouse xunto aos nenos e nenas –a ver si o espazo que asumen as nenas e os nenos é equilibrado…–, e logo chegou o momento de soñar: os nenos e nenas debuxaron os espazos desexados, acordaron o deseño do espazo exterior por aula e por niveis, e cada nivel debuxou o patio soñado, nun mural, a través de maquetas, con plastilina, coa fotografía… Propuxo o deseño do espazo. De feito, os pais e nais tamén forman parte do proxecto.

Coa posta a disposición dos diferentes espazos mesturaranse máis todos, será unha oportunidade para o xogo mixto e enriqueceranse as relacións entre mozos e chicas, mesmo entre idades diferentes.

E que é o que os alumnos soñaron? A primeira crítica foi que o patio é moi gris e escuro, que necesita vitalidade e cor. Solicitáronse máis espazos naturais, actividades relacionadas coa natureza, maior protagonismo do horto; “nos debuxos vimos claramente: predomina o verde”. Para subir ás árbores pídense cordas ou pontes tibetanos e a clave será aproveitar as zonas verdes e as árbores que rodean o patio de recreo. Tamén queren que os espazos naturais sexan un espazo de investigación, xogando, estudando as plantas… Tamén queren reflectir a vida, porque o patio irá cambiando coas estacións, coas follas novas e perdidas, coas cores… Ademais, a madeira será a protagonista, xa que se pode descartar o plástico e quérense elementos naturais na contorna.

Outra das demandas dos alumnos é reducir o espazo dedicado ao fútbol e dar opción a outros deportes (escalada, ping-pong, voleibol, patinete…). Manterase a zona de futbito e retirarase o campo de fútbol, xa que o campo se encherá de herba e crearanse espazos variados, con espazos para estar tranquilos e albergues (como xogos de mesa), xa que os alumnos pediron recunchos tranquilos onde non haxa risco de tocar balóns. Non houbo nin un só mozo, nin unha moza, que se queixou de arrincar o campo. “Pola contra, as discrepancias chegáronnos por parte duns pais, de nais e pais que teñen nenos fóra da escola no fútbol, pero non poden ir en contra dun proxecto así”.

Haberá moitos espazos para fomentar o xogo libre –e non dirixido–: un tronco pode dar para moito, un areal amplo que tamén o ordenará, para xogar coa area á carta, ou a auga. A auga terá unha presenza notable e cun bo sistema de drenaxe, sobre todo na primavera e verán, poderase divertir con auga.

Instalaranse bancos, haberá máis sombra para protexerse do sol –árbores robustos que darán sombra– e crearase un anfiteatro nun alto para dar clases, facer espectáculos… “O teatro ten moita importancia no noso colexio”, subliñou Uriarte. Tamén haberá novos tobogáns, longos e amplos, colectivos, para que os nenos e nenas poidan acceder a máis dun neno porque así o solicitaron. “O patio non é do todo liso, ten relevos e pode ser un problema para moitos, pero para nós é un reto; por exemplo, a pendente facilítanos a posibilidade de pór tobogán e tirolina”, di Txintxurreta.

Un percorrido con moitas texturas, unindo todo

Unindo todos os espazos e demandas, trazarán un percorrido, a modo de bidegorri, con texturas, materiais e cores: area, grava, asfalto… A intención é que teña múltiples usos, para moverse dun lugar a outro, para xogar, patíns ou correr… O camiño principal contará con 375 metros de lonxitude e numerosos carreiros. Tamén queren que sexa un percorrido dos sentidos, que ao longo do camiño póidase cultivar os sentidos. Os entrevistados destacaron a xestión do ruído, xa que ao longo do percorrido se intercalarán zonas tranquilas que eviten calquera ruído.

Un proxecto aberto e vivo sen fin

Unha vez soñado, é o momento de chegar a un acordo co Concello e concretar o orzamento. Celia Imaz e Iratxe Txintxurreta son arquitectas e comparten equipo cunha enxeñeira e unha paisajista. Primeiro realízanse as obras e despois constrúese o espazo en auzolan, de maneira conxunta entre adultos e nenos. Prevese que en dous ou tres anos as bases estean asentadas, pero o proxecto non ten fin, xa que se trata de revisalas cada ano e ir adaptándose ás necesidades e aspiracións, de ter algo flexible, aberto e vivo.

Os nosos tres entrevistados están convencidos de que coa posta a disposición dos diferentes espazos mesturaranse máis todos, será unha oportunidade para o xogo mixto e fomentarase o intercambio e o enriquecemento das relacións entre mozos e chicas, e tamén entre persoas de diferentes idades.


Interésache pola canle: Natura
2024-11-18 | Nagore Zaldua
Cabaleiro, bailarín ou guardador, un tesouro invisible
Estes animais, considerados polos antigos gregos e romanos como seres mitolóxicos, nacendo e crecido no fondo do mar, ao alcanzar o tamaño dos cabalos de terra, serían tirados do carro de Neptuno. Víanos de lonxe, saltando sobre as cimas das ondas.

2024-11-15 | Leire Ibar
A Selva de Irati é declarada Reserva da Biosfera pola UNESCO
A Unesco abriu a Rede Mundial de Reservas da Biosfera con once novas denominacións, entre elas a Selva de Irati. Este martes recibiron o diploma os presidentes dos vales de Salazar e Aezkoa, no Aribe.

2024-11-11 | Irati Diez Virto
Incansable xigante mariño
Os bosques cambian de cor, o vento arrefríase e os días acúrtanse. Chega o inverno e aparece en terra seca e tamén no mar. Os animais migrantes comezan o seu camiño cara ao sur, e mentres as grullas pasan voando polo ceo, o ceo flúe a través do mar, nadando en augas máis... [+]

O aumento da temperatura en 2024 superará por primeira vez os 1,5ºC
Segundo o observatorio ambiental Copernicus, 2024 baterá marca de temperatura na Terra, e non só iso, por primeira vez será 1,5°C máis alto que a media da época anterior á industria.

2024-11-06 | Jon Torner Zabala
Que fai o museo do montañismo vasco, Mendietxe aberto?
O museo Mendietxe abriu as súas portas, xa o lemos en Berria. E pensade no botepronto, "será este o museo que a Fundación Museo do Montañismo Vasco, EMMOA, pretendía abrir? ". O xornalista Ramón Olasagasti aclarounos as dúbidas: "O museo nace da fusión do alpinista Alex... [+]

2024-11-05 | Estitxu Eizagirre
Onda de centrais fotovoltaicas e eólicas
Álava, filla que queren sacrificar?
Nesta reportaxe puxemos números á choiva de macroproyectos de enerxías renovables en Hego Euskal Herria. No mapa debuxado polos datos, Navarra mantense a lume vivo e Álava concentra o 75,4% das enerxías centrais que as empresas queren facer na CAV. Iso si, os proxectos... [+]

As mellores fotos de Wikipedia en 2023: imaxes espectaculares da natureza
Wikimedia Commons recompila os arquivos de licenza libre que se utilizan en Wikipedia: imaxes, fotos, audios, vídeos… Neste momento forman unha colección xigantesca de 110 millóns de arquivos. En 2006 comezaron a elixir as mellores fotos do ano. Os de 2023 foron elixidos... [+]

Sardiña europea
Sen límites pero non ilimitados
Atopáronse dúas sardiñas... No Atlántico, no Mediterráneo, no Índico, no Pacífico… De noite, a 25-55 metros de profundidade; de día, até 100 metros, para protexerse dos depredadores.

Por que estalou o ceo agora en Valencia?
Un temporal causou unha catástrofe no oeste do Mediterráneo, que deixou polo menos 51 mortos e decenas de desaparecidos polo terremoto do Mediterráneo. O meteorólogo Millán Millán advertiu de que as causas deste tipo de fortes tormentas deben buscarse na destrución da... [+]

Montañas do Urumea Bizirik
"As empresas eólicas veñen máis orgullosas aos pobos pequenos"
Trátase de Erramun Galparsoro e Joxe Manuel Muñoz, veciños de Aranoa, que faleceron. Levan 22 e 30 anos, respectivamente, vivindo nun pequeno pobo navarro duns 440 metros de altura que mira ao mar e ten 114 habitantes. Os dous forman parte do recentemente creado grupo... [+]

Tórtola europea
Protagonista da época de pase
Un Ürx’aphal é un trixte no pobo que se fai en Nigarrez polo canellón, Co seu agarimo Lagün: Espéraos, diaños.

A migración dos paxaros: ese fermoso pero ameazado enigma...
O mapa de migracións de paxaros móstranos que Euskal Herria é un paso interesante e rico para as aves migratorias. Contamos ao redor de 350 especies de aves tanto para o inverno como para as que acoden e para as que descansan durante o traxecto migratorio. O anhelo de vida e... [+]

Eguneraketa berriak daude