“Este traballo dáme a oportunidade de vivir como quero”, explícanos Samara Sampairo, traballadora sexual. Ademais da liberdade económica, empezou polo respecto a si mesmo, porque pola contra as súas condicións de vida non eran as que quería. Ademais, díxonos que vive a gusto e sen persecución. “Agora vivo comodamente na mesma situación que en Brasil era inaceptable e impensable”. Samara, unha muller transexual nada en Brasil, fálanos constantemente da persecución que sufriu.

No entanto, a traballadora sexual Laura Masso ten unha opinión diferente. Coméntanos que o máis difícil desta profesión son as etiquetas, a marxinación social e a soidade. “Pola contra non ten máis dificultades que calquera outro oficio”, engadiu.

Sonia Vega, traballadora social de Aukera, asociación que ten como obxectivo axudar ás persoas que exercen a prostitución, afirma que o máis difícil é esconder este oficio. A oportunidade creouse en 1998 en Gipuzkoa co obxectivo de sacar da sombra aos traballadores sexuais e reinsertarlos. Os obxectivos da Asociación son garantir a asistencia sanitaria destas mulleres; proporcionar protección e asesoramento psicolóxico, xurídico e social; e xerar espazos de confianza, entre outros. “A pesar de traballar como profesionais neste traballo, teñen moi malas condicións. Este sistema capitalista no que vivimos non regula os dereitos e iso deixa que os empresarios fagan o que queiran, ata que acepten as horas de traballo de 12 horas”, sinalou Veiga. Na Seguridade Social, no Estado ou na sociedade non se recoñece como profesional. Masso díxonos que traballa dignamente, pero pide poder cotizar polo seu traballo, con todos os “beneficios” que iso reportaríalle. "Respecto", engadiu.

Preguntada por que hai detrás de todos os prexuízos e etiquetas, a traballadora social fálanos de “control”: “O control da sexualidade das mulleres está no centro. Desde sempre, a práctica erótica da muller foi unha mirada ao marido e á posesión de nenos, e a prostitución rompe esa barreira. Decidir con quen queremos deitarnos e ademais conseguir diñeiro é inaceptable para algúns”. Engadiu que ademais dos traballadores sexuais, esta opresión sófrena todas as mulleres: “Somos xulgados por ter unha actitude que a sociedade non reclama. O primeiro adxectivo que recibiremos por pracer, por ter relacións sexuais, por facer o que queiramos co noso corpo e sexualidade será a ‘puta’. E non ten nada que ver cos traballadores sexuais”.

Tanto Samabito como Masso cóntannos que o seu traballo é tamén unha fonte de pracer. “A realidade cambia en función do cliente. Pode ser difícil, porque non sabemos a quen nos imos a atopar e que demos está a meterlle na cabeza, pero gozo”, di o primeiro. “Non todos somos vítimas; a realidade que vemos na televisión ten moitas caras”, engadiu. “Vivino dunha maneira moi intensa e gústame moito a miña profesión. Sempre poño os meus límites”, segundos. Entre outras cousas, fálannos doutros beneficios, como a autonomía.