Axenda mundial
Chegan a nós con naturalidade, coma se doutra maneira tratásese, e considerámolos como verdadeiros en xeral, como reflexo transparente do que realmente ocorre. Unha vez en nós, axítannos –moitas veces–, nos enfurecen ou nos afligen –a miúdo– e, en ocasións, nos emborrachan. Vellos novos ou novos, aprendemos que as noticias son imprescindibles para vivir.
Nós lanzámonos a buscalas. “Imos, pois, que din hoxe?”, pensamos e acendemos a televisión –menos a radio– ou recorremos a internet –aos xornais, cada vez menos…–, sentindo o empuxe dunha curiosidade sempre renovada. Parécenos absolutamente necesario ter un coñecemento preciso e continuo de todas as cousas que suceden no mundo, e a síndrome de abstinencia pódenos soar si temos que pasar un intre sen noticias.
Temos noticias tan cotiás, sentímolas tan nosas, que de cando en cando pensamos en como se producen –fabrican–, quen, por que, e que é o que esperta tanta sede en nós cando quedamos sen noticias.
Por tanto, os informativos, e a miúdo os mesmos novos, non son fenómenos naturais, como a choiva ou o sol, aínda que se converteron en tan habituais. A miúdo non contan todo o que pasa, e todo o que contan non está a suceder, polo menos, como eles contaron.
Sorprendentemente, as televisións difunden reportaxes similares, en moitos casos idénticos, en diferentes países e idiomas á vez. Non me refiro aos acontecementos cotiáns, que tamén os tratan de maneira similar, senón ás noticias infranqueables que acompañan aos informativos. Parecería que a axenda de noticias do mundo está a ser gobernada por alguén, transmitindo a todos os sitios e desde a mesma perspectiva determinada información.
Non vos direi que para vivir sen noticias ou noticias novas, senón para lembrar que todas as noticias que adquirimos dunha maneira natural non son sempre tan naturais nin tan novas. E así, as fontes para diversificar ao máximo, para confiar noutras como esta revista, máis que en medias xigantes, e, en ocasións, tratar de vivir sen un oco novo. Porque sempre imos estar ao tanto das cousas que teñen verdadeira importancia.
E que non dependan das redes sociais. A dúas mulleres, Mari Luz Esteban e Anna Gabriel, acúsolles de advertirlles da influencia negativa que as redes sociais poden ter na reflexión política, na súa propia axilidade. Ambos son persoas comprometidas tanto coa contorna inmediata como con realidades máis afastadas, e non parece que vivan fóra do mundo.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]