Véñenme á cabeza o centro comercial para atraer turistas pequenos en Herrera, o belo teatro para que os veciños de Loiola gocen de espectáculos punteiros, ou o centro especializado para experimentar na Zona vella coa gastronomía vasca máis moderna. Coa escusa da cultura, deberiamos representar un pouco a capital aos ollos dos visitantes que se acheguen.

Algo parecido fixeron en Marsella en 2013, ano da Capitalidade Cultural. Total, que imos facer cos barrios abandonados e obsoletos? Estes espazos están destinados a atraer a persoas estranxeiras pobres, e nós estamos a perder o diñeiro da xente “limpa” da capital co que podemos construír e non o facemos neses barrios.

No documental francés A fête est finie (A festa terminou) explican ben a historia de Marsella, a transformación urbanística levada a cabo pola Capitalidade Europea da Cultura 2013, o cambio paisaxístico da cidade, a transformación do porto industrial tradicional en zona de paseo para os turistas, o desaloxo dos barrios vellos e o desprazamento dos veciños a lugares máis marxinados, o aumento dos controis policiais para preservar á poboación que vén das margenes cara ao centro da cidade. Como era iso? Ah, si, o xene-tri-fi-ka-zi-ou.

Gustoume moito a súa comparación co cabalo de Troia: Entréganche a Capitalidade Europea da Cultura como un fermoso agasallo, pero unha vez na cidade...

O director Nicolas Burlaud traduciu ao euskera o documental con recursos básicos dentro do proxecto Donostiaren 2016 ertzean, creado por ARGIA para promover o debate ao redor da Capitalidade Cultural de Donostia. A primeira actuación tivo lugar no Gaztetxe Txantxarreka, no barrio de Antigo, pero non será a única, e aínda que moitas se ofrecerán en Donostia, é válida para todos os pobos e cidades para pór sobre a mesa o tema da cultura e o golpe urbanístico.