Cal é a estratexia política do HDP?

Queremos superar o conflito de forma democrática e pacífica. Traballaremos para que isto sexa así, seguiremos traballando para que o pobo se sume a esta actividade.

Así mesmo, reiteramos ao Estado turco a súa vontade de que siga por ese camiño. A súa estratexia de guerra trouxo a destrución das mesas de diálogo, pero non imos renunciar a que o diálogo se recupere como hai tres anos, non é tarde para iso. Oçalan ten que volver a esa mesa de diálogo, se non se excluíu dela non estariamos na situación cruel e salvaxe na que nos atopamos.

Romper o proceso de paz e renovar a estratexia de guerra non supón nada bo para os kurdos nin para os turcos. Todo isto responde o medo que ten unha persoa a perder o poder.

Cal é a situación no Kurdistán? Que importancia ten Newroz neste contexto?

Tras as eleccións do 17 de xuño, o AKP, que goberna en Turquía, cambiou a súa estratexia contra o pobo kurdo. A actitude do Estado na actualidade é moito máis brutal que en ocasións anteriores. Ante isto, o pobo kurdo, apoiado pola forza da mocidade, lanzouse á autodefensa ante as agresións. A pesar de que todas as comunicacións están cortadas, sabemos que Sur, Cizre, Nusaybin e Yuksekovan dedícanse á autodefensa.

Durante 40 anos o pobo kurdo segue defendendo os seus dereitos ante todos os intentos de opresión, pola súa lingua, pola súa identidade, pola súa cultura… Newroz é un día importante para facer e seguir esa resistencia.

A represión tampouco é baladí.

Non debemos esquecer a salvaxe resposta que trouxo a este pobo desde o estado turco ao celebralo en Newro. En 1992 o Estado asasinou a máis de 100 persoas na celebración de Newroz en Cizrek.

Newroza mostra a forza do pobo kurdo e por iso prohíbese a celebración, para que non se mostre esa forza. Ademais, non é a primeira vez que se recolle a prohibición do Estado, hai pouco máis dun mes Demirtas, co-lehendakari do noso partido, organizou encontros a favor da paz e a democracia, que foron prohibidos polo Estado. Así mesmo, hai pouco convocamos a concertación pública de Demirtas cunha manifestación que tamén foi prohibida. Non nos queren deixar mostrar a nosa forza, non nos queren deixar na rúa para que expresemos a nosa unidade, téñennos medo.

Esta estratexia de guerra responde as necesidades e aspiracións dunha persoa única, os seus intereses persoais se superponen ao proceso político global. Isto non fai máis que dificultar a situación e a solución.

No que respecta a Europa, por unha banda está o silencio dos Estados e dos gobernos, e por outro a solidariedade de miles de cidadáns e cidadás. Como vivides a situación?

Cando na década dos 90 o Estado turco cometeu a masacre contra o pobo kurdo, a xente de Europa veu aquí para recoller o seu testemuño e levalo ao Tribunal de Dereitos Humanos. Con todo, hoxe en día é duro ver como calan ante o que está a suceder. Por exemplo, máis de 100 persoas de Ciz foron queimadas con vida, ocultas nos sotos das súas casas, para protexelas dos ataques do Exército turco. Os gobernos europeos permanecen en silencio. Todos os días utilízase o gas lacrimóxeno para chorar á policía contra os cidadáns e os gobernos europeos non rechistan. Nestes momentos, durante máis de 100 días, os cidadáns manteñen de forma decidida o asedio a Sur, a pesar de que o exército e a policía aos poucos estano matando. En Europa ninguén di unha palabra para denunciar a situación.

O que ten que ver co pacto da Unión Europea con Turquía é o mesmo.

Claro que si. Detrás de todo isto está a política migratoria europea e o sucio negocio con Turquía. A súa actitude serve para protexer a situación que denunciei. Desde aquí facemos un chamamento ás autoridades europeas para que se desvinculen desta posición, xa que pola contra se converten en cómplices da masacre do Goberno turco.

Europa debería pór en marcha a súa forza, o seu diñeiro e os seus esforzos para acabar con esta guerra. Deixar de mesturarse na guerra de Siria e pór forzas no camiño da paz. Teñen que darse conta de que a situación dos refuxiados sirios, que para eles é tan incómoda, repetirase en Turquía. Por pór un exemplo, unha familia que perdeu a casa de Diyarbakir e sofre unha continua ameaza, non atopará sitio para estar en Turquía, polo que terá que fuxir a Europa. A posición de Europa non fai máis que agravar a situación que di que quere evitar. Eles tamén deberían sumarse aos nosos plans de paz e facer unha presión ao Goberno turco para que se sume a eles.

Que lle dirías aos cidadáns europeos?

Vide ser testemuñas do que está a suceder, e ver aquí e denunciar o vivido nos vosos pobos. Axudádenos!