Entre xullo e xaneiro recibíronse 715 sancións pola Lei mordaza en Hego Euskal Herria. En xeral, que tipo de denuncias son?

Trátase, sobre todo, de desobediencias leves, obstrución á actuación policial e de insultos aos axentes. Os motivos serán similares tamén aquí. Por exemplo, no desmantelamento de Kortxoenea en Donostia-San Sebastián, un mozo estaba a coller imaxes co seu móbil e un policía local díxolle que se non deixaba de gravar imporíalle unha multa. O mozo deixou de gravar e xa está, pero renunciando a un dereito. O ministro do Interior, Jorge Fernández, dixo nunha entrevista nO País que é posible tomar imaxes, o uso das mesmas é o que se castiga. Por tanto, aquel axente, o ministro do Interior, mostrou menos respecto polas liberdades.

Noutro caso, na Praza Zabalburu de Bilbao, unha muller observou como un policía local identificábase de maneira brutal a un inmigrante. A muller respondeu que quería seguir mirando. Foi condenado a unha multa de 700 euros por obstaculizar o labor dos axentes da Policía Municipal.

Ahotsa.info tamén foi ameazada con 35.000 euros pola presenza de policías de paisano –os uniformados levaban a cara tapada– nalgunha foto dunha intervención policial. Tratábase dunha fotografía tomada en San Fermín, a xornalista que non ía buscar esas fotos, nin sequera sabía que eses policías puidesen estar alí, pero o medio recibiu unha advertencia.

Denominouse represión branca á que afecta a Lei Mordaza. Por que?

Outros tipos de represión son máis espectaculares, polo que é máis fácil a comunicación social e a procura da solidariedade. Na Lei mordaza, os policías anuncian nalgúns casos a denuncia no momento e noutro non, como lle ocorreu agora a Axier López. Arrestar e pasar uns meses en prisión pode ser máis solidario, pero unha multa, a represión económica, pode ter máis influencia, é máis desmovilizadora. Por iso entraron en vigor agora, no contexto dunha gran perda de dereitos sociais. A Lei Mordaza busca a autocensura e pornos límites a nós mesmos.

O Consello Europeo ha mostrado a súa preocupación pola Lei, o Parlamento Vasco rexeitouna, o Congreso tamén recentemente, os movementos sociais oponse… Ves a posibilidade de botar atrás?

Este nivel macropolítico fai que sexa difícil. No pacto PSOE-C’s, o PSOE propón que se retiren algúns artigos, non que se retire toda a lei. A fortaleza para cambiar as cousas ten que estar nos cidadáns e, ademais, vendo como están as relacións de forza, non temos máis remedio que desobedecer esa lei e pór en práctica os nosos dereitos.

Ao mesmo tempo é moi inpopular, o que abre posibilidades de desobediencia. Está a aproveitarse esta alternativa?

É evidente que non, porque as multas seguen chegando. As persoas que traballamos niso non conseguimos socializar a gravidade do tema. Houbo moitas críticas e iniciativas, pero non o suficiente como para rexeitar unha lei como esta. As institucións de aquí, por exemplo, poden tomar a decisión de non aplicar esa lei, pero se están aplicando, e iso é absolutamente denunciable. Na maioría dos casos anteriores, a Policía Municipal ha feito uso da lei. Se seguimos facendo o que os cidadáns e cidadás fixemos sempre, situámonos en desobediencia a esta lei.

Desde o movemento Eleak, que recomendariades a unha persoa que sexa multada por calquera motivo?

Estes non son problemas persoais e, por tanto, non deben ser abordados de forma illada, senón que a solución debe ser o máis colectiva posible. Polo menos hai que informar da multa e denunciala. Pagar ou non? É moi difícil dicir o que hai que facer, porque se non pagas, veñen secuestros de bens. Temos que preparar un colchón social que sosteña estas situacións. Impulsar a mobilización e a rede é moi importante e quizá non poidamos botar atrás a lei, pero podemos conseguir que non se aplique.