Acababa de saber que era unha honra que unha lei tan inxusta como a nosa o castigase. Falaba vostede en serio?

Esta lei vulnera dereitos como o dereito á información e á expresión en relación co xornalismo. Recibir unha multa polo mero feito de facer o noso traballo, non sei si é unha honra pero estou orgulloso do que fixemos, e máis orgulloso aínda da resposta que nos deron tantos cidadáns, movementos políticos e movementos populares que non son xornalistas nin xornalistas.

Que queren conseguir coa pena?

O máis perigoso é propagar o medo. Si en casos como este non hai unha resposta positiva e colectiva, pode quedar a pantasma da pena. Si un xornalista ten que pensar dúas veces á hora de informar do que ten ante a vista, é sinal de que esta lei punitiva ha gañado e nós fixemos algo mal. Temos que facer fronte ao medo desde o primeiro momento e si o noso caso serve para iso estaremos contentos.

Un delito de xornalismo? Onde imos?

Xornalismo ou información como delito. Cunhas fotos calquera pode facer un tuit a través das redes sociais, non ten que ser xornalista ou necesita cinco anos de estudos. Detrás hai unha intención de ocultar algúns temas incómodos para o poder. Na nosa profesión queren representar indicios de delito, para que sexamos nós mesmos os que nos censuran.

Recibiu un amplo apoio. A multitude de medios de comunicación vascos, a asociación Hekimen, a Asociación Vasca de Xornalistas, a Asociación Española de Xornalistas, o Club PEN, a noticia foi recibida en medios internacionais... como vive o tema?

Sorprendeunos a multa, xa que en ARGIA tratamos mil casos como este de detención. Sabiamos que este caso daría moito que falar, porque había antecedentes. O xornalismo non é delito, por exemplo, foi potente desde o punto de vista xornalístico, xa que nos unimos 470 xornalistas, fotógrafos, profesores universitarios, facendo fronte á Lei Mordaza e abordando o tema de Iraitz Salegi. Pero non esperabamos que, ademais de superar as fronteiras de Euskal Herria, lográsemos tantas adhesións. Non atopamos a ninguén no ámbito do xornalismo que se axuste a esta multa. Iso dio todo. A solidariedade recibida foi o reflexo de que a nivel político e social quedouse só defendendo a este PP.

Sentiu a falta dalgún sector?

O pp está só, pero ten un certo respaldo, xa que gañou as eleccións. Conta co apoio dos sectores económicos, que están en contacto directo con algúns medios de comunicación. Estes medios de comunicación son os que calan ante este tipo de casos. Tamén hai que falar do silencio, e como caso próximo podemos considerar a Vocento. Ao ser un dos primeiros xornalistas condenados no Estado español de Euskadi, a maioría dos medios de Vocento nin sequera mencionárono. Están a falar en México, acaba de ser difundido tamén pola axencia Associated Press, pero non se fixo eco dalgúns dos diarios que se producen na propia casa. Cada un saberá o que fai, teñen todo o dereito a facelo, pero cada un reflícteo nas súas propias prácticas.

[Ás poucas horas da entrevista, centos de medios de todo o mundo publicaron a noticia, entre eles o New York Times e The Guardian]

A Lei mordaza ten pouca lexitimidade política no Estado español e moito menos no País Vasco. Que se pode facer?

Como con todas as leis inxustas, o máis xusto é desobedecer. Tanto os xornalistas como os cidadáns. Esta lei ten moitas arestas, é moi punitiva cos dereitos civís e políticos, castiga o uso do espazo público... O problema sería que naturalizáramos as ideas que esta lei propón. Temos que seguir pondo en práctica eses dereitos que temos, desobedecendo a lei, buscando nalgún momento a súa derrogación. E desde o punto de vista xornalístico, deberiamos desobedecer e seguir facendo o noso traballo sen pedir permiso a ninguén.

O outro día, un membro do pp dicía en defensa da medida que en última instancia aplicáronlle a lei, que non hai ningún problema. Por tanto, de novo chegamos á dicotomía da lei vs. xustiza.

Por primeira vez, estou de acordo co que di un do PP sobre a Lei mordaza. Aplicáronme a lei e o que me fixeron é legal. O problema é a lei que converte en delito dar a coñecer unha operación policial pública que se fixo a plena luz do día e permite este tipo de barbaridades. A min a multa non ma impuxo un xuíz, chegoume asinada por un político do pp. O delegado do Goberno español en Gipuzkoa é un dos políticos co 12% dos votos no Parlamento da CAV. Eu non tiven ocasión de defenderme, de resolver o caso. Castígannos directamente, e despois, si decide recorrelo, pode defenderse. Nós farémolo, pero iso hai que denuncialo. Déixannos totalmente desamparados. Isto pon en cuestión a separación de poderes en España, onde queda a separación entre o poder político e o xudicial?

Hai un ano, na iniciativa Xornalismo non é delito, traballaches de cheo na articulación do apoio a Iraitz Salegi. Cre en casualidades?

Poucas casualidades neste santo pobo. Non temos probas, pero é unha marca. O día que recibín a multa, no Congreso dos Deputados estaba a debaterse con toda a oposición para botar atrás a Lei mordaza. En Euskal Herria, con esta iniciativa respondiamos moito á Lei mordaza, e oito meses despois son un dos primeiros sancionados en todo o Estado. Moitas detencións como a de Naroa Ariznabarreta teñen lugar dentro e fóra de Euskal Herria. En Google só hai que buscar a Rodrigo intre Detención para ver aos axentes de policía a primeira ollada en centos de fotos.Saíu en todos os medios de comunicación de España, e a casualidade de que o primeiro medio castigado no Estado español fose ARGIA, un medio independente e pequeno que traballa en eúscaro. Este uso da lei dá que pensar.

No grupo de traballo de ARGIA vimos como unha agresión contra nós, decidimos por unanimidade non tentar pagar a multa e loitar contra a Lei Mordaza. Pode explicar o plan?

Pola miña banda, non pretendo pagar unha multa inxusta. E como estaba a traballar como xornalista de ARGIA, como membro dun colectivo, tiñamos claro que a resposta debía ser tamén colectiva. Non aceptamos pagar a multa e, ademais de facer unha denuncia pública, pensamos que tamén a nivel xudicial pódese loitar contra esta Lei Mordaza. Si o noso pode servir como precedente dos casos que poden suceder, expondo unha loita axeitada e ampla contra a Lei Mordaza, sería unha boa achega que este fose o primeiro e o último caso. Benvido/a si, traballando en todos os ámbitos de actuación, serve para colaborar na rúa, a nivel xudicial, co resto de asociacións a nivel social e político.

No medio deste bulebule, como está vostede?

Eu estou forte porque vexo fortes aos que me rodean. Non é fácil recibir unha multa así, unha opción é pagala e tentar librala canto antes. Pero se o aceptas, sabes que deixan as portas abertas de pao a pao aos seguintes casos, para que reciban unha multa de 20.000 euros en lugar de 600, xa que a lei permite sancións de até 30.000 euros. Desde o primeiro momento tiña moi claro que este caso había que colectivizarlo e logo compartido cos membros de ARGIA máis aínda. Non hai moito medo na colectivización das cousas e no sentir o apoio dos demais. O caso adquiriu unha nova dimensión e neste momento sinto moi contento e orgulloso da enorme solidariedade recibida na contorna.