Jerardo Elortza non pensa o mesmo. Desde que pasou de Zeruko Argia a ARGIA ten todas as revistas dispoñibles até hoxe. E onde os mete todos? Cando encheu todos os ocos da casa, fixo o seu sitio no garaxe e atopou o recuncho que prepararan no caserío da súa filla para ir gardando as caixas cheas de sacrificios. Non é o único medio no papel que ten recolleito: recoñeceunos que tamén ten o antigo Punto e Horak ou o vello Egin. E ela rise. “Aínda que se diga o contrario, a sabedoría ocupa o lugar, si”. De todos os xeitos, non ten ningún motivo especial para gardar todos estes xornais e revistas. Non sei ningún motivo, pero ten o arquivo que calquera pode desexar.

O oñatiarra Jerardo Elortza é licenciado en filoloxía alemá e leva anos traballando en torno ao eúscaro e á cultura vasca. É subscritor de ARGIA desde a última fase de Zeruko Argia e coñeceu o percorrido do semanario como poucas persoas. Daba clases de eúscaro e historia na década de 1980, sendo ARGIA a que utilizaba como lingua para traballar o mundo vasco.

Pero co tesouro que ten en casa, a traxectoria dos últimos corenta anos non só vese nos escritos, senón tamén nas imaxes. Portadas. Que nos deixaron ao longo destes anos as peles e imaxes do semanario? Vénlle á cabeza a primeira portada de ARGIA, a central nuclear de Lemoiz, a Elortza, e as fotografías históricas que se sacaron no hospital despois de ser torturadas por Anparo Arangoa, que se publicaron previamente en Zeruko Argia en 1976. Pero esas fotos, imaxes e portadas non só móstrannos o rumbo da historia do noso pobo, senón tamén o percorrido que fixo o medio nesa historia; a que se lle deu un sitio na revista, a que se lle deu a portada...

Jerardo Elortza é máis que un subscritor de Asteki, ademais do archivista. Participa activamente no proxecto ARGIA. Ou non te acordas quen fixo a visita guiada histórica do Día da Luz en Oñati 2015?