ASPEREZAS DE ASEGARCE (e da compañía)
Non sei si é cousa da idade ou da bipolaridad, pero desde hai un tempo a percepción da realidade que se cre única está a cambiar radicalmente.
Hai pouco, todo razoamento, como eses cociñeiros emulsionados de agora, parecíame etéreo, desconcertado. E, por suposto, non mo cría.
Si entón dixéronme que Euskal Telebista e Bainet arranxaríanse para que a promotora bilbaína puxese os seus ovos no niño da primeira cadea do paxaro e que varios festivais de pelota ofreceríanos “no noso país”, non crese que a Virxe de Arantzazu confirmáseo nos informativos. Pero así é, e estou disposto a crer todo o que se volveu a pór por diante de aquí.
Durante anos, entre outras cousas, estiveron a darnos a escusa das axudas públicas que ASPE tivo na súa orixe. Entre compañeiros de traballo na Bolsa, ouza, coma se mandasen nalgún sitio.
Din que o que cree non o dubida. A miña crenza non será tan cega á vista do visto nos festivais de pelota, xa que non podo quitarme de encima as miñas dúbidas e preocupacións.
Razoe isto, porque si non, tomarei a triste figura dos expelotaris nostálxicos que viven de lembrar o que foi.
Non hai moito tempo, a nivel afeccionado, o mozo pelotari víase obrigado a estar un pouco por encima de todos os demais, para dar un paso e non un salto aos profesionais. Dubido que hoxe sexa así.
É certo que as empresas de pelota teñen que reducir os custos. Coas entradas reducidas, as apostas chegadas ao cuarto e a publicidade tamén aí, hai que aforrar persoal para cadrar os orzamentos e, por tanto, o nivel do cadro baixou moito.
Como adaptarse á lóxica da empresa? Quítanche a uns veteranos que se consideran caros, que aínda están en forma, e substitúenche por un mozo que non se molestou en que sempre che digan que si cando tes contrato por diante. Etxekalte.
As conclusións pódense atopar facilmente si miras algúns dos festivais que acolleu o partido do Campionato de Parellas: un bo partido principal e, sen máis remedio, outro máis pobre para xustificar o cobro na entrada, para completar o festival. A mesma palabra di, para completar, o que serve para completar, unha partida sen entidade propia e sen atractivo. Maquillaxe.
E ademais, debido a tantas lesións e estratexias provocadas pola dura e longa competición nos principais partidos, ao final non sabes quen era o titular nin quen lle substituía. Iso é o que supón andar de merda.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
En Sociología da Educación existe unha pregunta clásica: para que existe o sistema educativo nunha sociedade? As respostas á pregunta son numerosas e cambian segundo a época. Pero entre eles cabe destacar que a escola ten como obxectivo principal a creación de futuros... [+]
Coas palabras do poeta Vicent Andrés Estellés, son un entre tantos casos, e non un caso illado, raro ou extraordinario. Desgraciadamente, non. Entre tantos, un. En concreto, segundo o Consello de Europa, e entre outras institucións de gran traxectoria como Save The Children,... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]