En opinión dos promotores da iniciativa Egian Euskaraz Bizi Nahi Dugu, “o sucedido en Egia foi absolutamente enriquecedor durante mes e medio. Sen medo a equivocarse pódese dicir que nunca se puxo en marcha unha experiencia deste tipo en Euskal Herria”. O 12 de marzo celebrouse a festa de clausura oficial da Aste Nagusia bilbaína. A iniciativa terminou, pero moitos veciños adquiriron pequenos compromisos e a partir de agora tentarán cumprilos.

Egia pasou a testemuña ao barrio de Añorga. Ten ao redor de 2.000 habitantes e é un dos máis euskaldunes de Donostia-San Sebastián. Pronto se celebrará unha asemblea popular e as cuadrillas xa están a empezar a moverse.

A asociación de eúscaro Bagera de Donostia-San Sebastián espera que a iniciativa se estenda a máis barrios da cidade. A Asociación non se encargará de organizar a iniciativa nos barrios, pero se ten dúas funcións: por unha banda, tendo en conta a experiencia de Egia, redactará unha guía práctica que sirva de organización aos seguintes e, por outro, promoverán a posta en marcha da iniciativa por parte dos barrios.

Vivencias de falar en eúscaro

Idurre Beobide, AMPA Latxaga de Aitor ikastola: “Alguén me dixo, ‘cres que non che entendo pero adáptome’, e pídenme falar en eúscaro. ‘Idu euskaraz!’, pero teño interiorizada a falta de respecto e cústame falar en eúscaro”

Nerea Txapartegi, profesora da ikastola Aitor: “O meu próximo reto son os que din ‘A min fágome en castelán’.
Gustaríame saber até que punto desenvólvense en eúscaro”.Na ikastola din: ‘Nós facémolo todo en eúscaro!’. Con pais e nais vascoparlantes? Os profesores tentamos falar en euskera cando lles chamamos por teléfono a eses pais ou o facemos directamente en castelán?”

Amaia Beristain, veciña: “Pareceume difícil. As respostas que nos dan... e sobre todo as miradas. De todos os xeitos, eles teñen que cambiar”

Lutxo Egia viviu un mes en Bilbao sen utilizar o castelán: “Deime conta de que me sucederon cousas que me sucederon a min: a medida que cambiaban os hábitos lingüísticos producíanse choques, non necesariamente negativos, e aprendemos a xestionar eses choques. Tamén houbo sorpresa: os nosos interlocutores sorprendíanse cando non só falabamos a primeira palabra, senón tamén a segunda e a terceira, e sorprendémonos/sorprendémosnos vendo até onde chegamos, que nos diriximos ao castelán e que non temos por que utilizala moitas veces”.

“Empeza en eúscaro cos coñecidos que fixemos en eúscaro. Coñece o seu nivel de coñecemento ou comprensión e consegue que a conversación sexa bilingüe. Comece cos que non son coñecidos primeiro en eúscaro e trate de seguir falando en eúscaro, con ou sen nivel de coñecementos. Si non se pode continuar, decida que facer, dependendo da súa importancia. Tomarse o esforzo en serio, pero como un xogo ou unha aventura”

“Hai moito que facer cos adolescentes, tamén os máis euskaldunes, aos 14-15 anos, van ampliando as relacións e transformando”

“É unha excitante iniciativa a de saber que compartirei esta actitude persoal con outras persoas do barrio. Saímos á praza co eúscaro na boca, e non queremos quedarnos no esquema dunha festa que se fai a favor do eúscaro. Falaremos en eúscaro, e moi sinxelo”

“O exercicio da semana foi moi bo para reflexionar sobre o noso ‘bilingüismo’. A partir de agora comprometinme a facer sempre a primeira palabra en eúscaro. Nos comercios foi máis fácil facelo en eúscaro que na miña cuadrilla”

“Deime conta de que utilizo o castelán máis do que pensaba, polo que a partir de agora debo facer o cambio de chip. Doutra banda, deime conta de que podo comunicarme unicamente en eúscaro”

“Hoxe pasei medio día cun membro da miña familia que entende ben o eúscaro pero non ten facilidade para falar e ao final resultoume unha situación bastante incómoda. Normalmente falamos en castelán, e hoxe os dous falamos moito en eúscaro, pero el tiña dificultades”