Sen cabeza
Coles sen cabeza, Brassica oleracea var. acephala edo var. viridis, col galega e col de trigo. En Galicia é a col, a máis común. Utilízase para facer a sopa verde, que ten unha gran gloria. Desde Euskal Herria e seguindo a beira do Atlántico, veralo en case todas as hortas até o sur de Portugal: na cabeza dunha longa e delgada perna anchas follas azuladas, orgullosas, nunca con cabeza ergueita, sen encollerse. Isto é o que significa a palabra acephala, sen cabeza. Que comerei sen cabeza? Coles como todo o mundo, follas. Sen envolver na cabeza, pero con follas. Unha a unha no extremo do talo, orgullosamente. Córtanse e recollen follas a folla, sempre os da parte inferior. A medida que o solo se vai despexando, a perna alárgase e prolóngase. O dicionario recólleo da seguinte maneira: “As longas pernas de verza tamén se están levantando, as patas colgando xa de aquí”.
Seguindo ao que non se distingue entre a terra e o mar, no Océano Atlántico Sur, atoparemos multitude de variedades de coles: talos longos e talos curtos, bucios e suorentos, vermellos e azuis... Cada cultura ten os seus favoritos: asturianos, galegos, portugueses verdes e vermellos... Eu creo que a peor das coles é a nosa. É máis difícil manter aos vellos cando se pon a disposición as noticias, as “novidades”. E o noso pobo viviu nun cruzamento xeográfico. E desde fóra moitas cousas chegaron e quedáronse facilmente.
Gocei das coles e os nabos en Lisboa (Brassica napus). Na espectacular Feira da Ribeira, unha vella que non quixo dicirme de onde era o seu nome, de onde non era –dicía Pero Lisboa, sen distancia–, mostroume o seu amor polos nabos. A verdade é que vende fermosas. Outro que estaba á beira ofrecía gárgolas, de nabos e coles. Os compradores recibíanos, máis finos.
Recentemente, un oínte da radio preguntoume si cómense nabos. Aínda que noutros tempos tamén se comían moito aquí, hoxe en día témolos relegados á cebola da gastronomía. Pero non os esquecín. Pregunte si Álava, Bizkaia e Gipuzkoa fusiónanse na zona, si hai grans de arbi, de nabos ou de arbi-frecha. A prezo de angula ou ezkaile; sen cabeza.
Datorren uztailean izango al dugu lanik? Izango al dugu labore uzta biltzeko lanik? Gure aldean, etorkizuna planifikatzeko eta antolatzeko gaitasun handia dute landareek; ia landare guztiek. Bere zikloa biziko den tokian gertatuko diren gorabeheretara egokitua izango da... [+]
Omiasainando todos os froitos metidos”, di a expresión. Mandio é un puñado de mazás, cabaza e kiwi (Malus domestica, Cucurbita maxima e Actinidia chinensis). Outros moitos máis serán millo (Zea mays); ou fabas (Phaseolus vulgaris); pataca (Solanum tuberosum), cebola... [+]
Tes unha horta? De neno, as dúas hortas que coñecín en casa tiñan un muro. Un na volta e o outro nun lado. Unha boa utilización dos muros fará que a horta teña un gran beneficio. Creará un refuxio: colocarase no lugar axeitado para facer sombra, ou para protexerse de... [+]
Aproveito o eco que me dá esta tarde para comentarllo ao lector: fóronse os días máis longos do ano e a noite alargouse e a luz do día comezou a acurtarse. Isto terá consecuencias terribles nas plantas e evitemos en nós.Este verán que acabamos de
comezar e que vai ir... [+]
Facer un buraco co plantador e meter a planta. Xa están plantadas as guindillas da dor (Capsicum annuum), que quentará para o verán deste ano. Só de pensalo, os meus dentes puxéronseme suorentos.
No noso pobo o río Oria convértese nunha rise, e nas persoas das ribeiras... [+]
Desde o vermello, Rubus fruticosus e Rubus ulmifolius. No talo vermello os novos brotes e follas son vermellos, aínda que pronto se veran verdes. No outono, mesmo cando o frío lle queime a pel, as follas volveranse vermellas. Vermello na manteiga e vermello no lixo vello... [+]
A maioría das colleitas realizáronse. O final do ciclo das plantas é o xerme que dá inicio ao ciclo doutra nova planta. Cando repomos a colleita adoitamos recoller froitos ou sementes e comeremos das dúas para quentar o inverno. A planta destinou enormes forzas á... [+]
O allo, Allium sativum, nunca falta na nosa cociña. Cabezales secas colgando todo o ano e novo durante o primeiros seis meses. As cabezas de allo e os grans están a desviarse de casa á horta, a época de seméntalas. Tamén despois, fóra da época de sementa, o allo deberá... [+]
A tempada do allo xa está aquí. Tempada de sementa de allo. O da súa colleita será máis tarde, e el ten que empezar a traballar na cabeza. Na cabeza, o do allo. Pero non todos buscamos a cabeza do allo. Cada vez vese máis a miúdo nas hortas o allo sementado para verdes... [+]
Contesto cun punto, non de temor, senón de respecto e vergoña, cada vez máis a miúdo, a quen me pregunta case calquera cousa nas plantas. E ese punto é cada vez máis grande.
Pola noite, alguén me preguntou cando se debe sementar o tomate (Solanum lycopersicum). Eu estaba... [+]
O pobo catalán de Puigcerdá atópase no monte, no Pirineo, a 1.200 metros de altitude, e é fogar de duros invernos. Lembra aos tempos nos que aquí viviamos un clima máis desapracible.
Durante centos de anos comeron alí, como nós, a col (Brassica oleracea). Mesmo nos... [+]
O azafrán de maior renome, o Crocus sativus, é español. Todo o mundo vende azafrán español. Moitos dos azafranes que se producen no mundo viaxan a España e véndense coma se fóra de aquí. Está organizado un roubo formidable. É caro, moi caro, e o timo é duro.
En... [+]
As herbas de caspa (Symphytum officinale e Symphytum tuberosum) son aptas para o auzolan. Fan un gran traballo para promocionar a súa contorna, un ecosistema que complemente a súa vida. Son amables coas que están ao seu lado e son amables. Sobre todo, tede en conta aos que... [+]
Baratzean oraindik aldatu gabe ditut. Nire bihotzeko fruituak. Ameriketatik ekarriak; ondo ekarriak, alajaina. Geure herriko erriberetan ematen dira onenak. Finak, samurrak, leunak, sotilak... Piperrez ari naiz, Capsicum sp; ez edozein piperrez, ordea. Bada makina bat, lodi,... [+]