Adeus, Arnaldo. No mellor dos sentidos, quero dicir, que desexo bos agoiros. Vostede aceptou ser candidato a lehendakari. E na esquerda abertzale formal iso é o que esperan, para poder pór unha especie de freo á decadencia acelerada.

Non é vostede moi exixente. Enredados nos seus vellos, debido a unha dirección desastrosa de moitos anos, a esquerda abertzale leva anos corrompendo as contas. Na boca, nos oídos e nos ollos do pasado, para afrontar o futuro necesita un traballo de limpeza e creación inmenso.

Terás que elixir bos estrategos, xa que non poderás gañar a carreira con mulas vellas. Pór ben os límites: non se pode facer calquera cousa por unha suposta razón teórica. Mirade aos mellores e desterrade as vaidades. Para conseguir os obxectivos tamén fan falta amigos e amigas noutros aspectos. En Gipuzkoa tivo a oportunidade de demostrar as súas facultades durante catro anos e a cualificación de remate foi Non suficiente. Deixastes a conta dos desperdicios na rúa, convertida en lixo.

A concepción do mundo non serve para desenvolver a esquerda abertzale sólida e contenta XIX.eko que necesitamos no século XXI. Di que che atreverás e pide un sorriso, Arnaldo. Por iso merécesche o voto.

Tamén se despide do bispo de Baiona, Marc Aillet. Tamén a José Ignacio Munilla, de San Sebastián. Pero outra cousa: adeus, digamos até moi tarde.

Aos que sentimos cristiáns non só lles resulta vergoñoso, senón que tamén lles molesta o comportamento deses homes de negro. Á maioría atrevémonos a dicir calquera barbaridade e a facernos sentir un ridículo. Un que “pode curar a homosexualidade”, e o outro que “o aborto é como un atentado yihadista”, e o outro que di unha interminable lista de babuchas.

Nunha das frases máis belas dos Evanxeos, Jesús di: “Non teñas medo”. Porque a fe madura dá alegría e forza. Estes inconscientes fan da Boa Noticia escura e terrible. Marchádevos, por favor.

A asociación de avogados cristiáns de España denunciou a Abel Azkona ante o xuíz de arte, ante o xuíz. Azkona utilizou hostias consagradas para mostrar os numerosos casos de pederastia na igrexa católica e os seus esforzos por ocultalos. Desde o meu punto de vista cristián, o belo uso do corpo de Jesús.

É unha iniciativa relixiosa pór en evidencia ante toda a sociedade aos pedófilos que, a pesar de vestirse con roupas sacras, xogaron unha auténtica actividade blasfemica. Os sacrilegos son os que inxustamente marcaron para sempre aos corpos e ás almas novas, absolutamente inocentes.

Si o Mesías volve ao mundo, Josune sería o sirio e amigo de Abel Azkona.