Nos últimos tempos sóubose que os servizos de intelixencia de todo o mundo, encabezados pola Axencia de Seguridade Nacional estadounidense NSA, acumularon os metadatos das comunicacións dos cidadáns en inxentes cantidades, entre eles os obtidos a través de e-mail e teléfonos móbiles.

Cando a xente –a máis preocupada, a verdade, porque a maioría se futa– sentiuse espiada, os xefes das forzas de seguridade e os dirixentes políticos han querido tranquilizala dicindo que a confidencialidade dos contidos das súas comunicacións está garantida. Os metadatos gardados polas autoridades non son, en si mesmos, os contidos dos correos ou das chamadas; estes son os metadatos de onde se chama ou escribe, onde está o teléfono en cada momento (geolocalización), que sitio web buscouse ou visitado... É moito ou pouco criticado?

O mozo Ton Siedsma, residente en Amsterdam, ofreceuse como a súa contrapartida para que, en colaboración coa revista De Correspondent, fáganlle un seguimento e análise de todas as comunicacións dunha semana. O resultado, que tamén sorprenderá a moitos lectores de ARGIA, contouno o xornalista Dimitri Tokmetzis en febreiro deste ano.

Desde o 11 de novembro de 2015, Siedssa non fixo nada que non sempre fai: traballar, estar cos amigos, coa noiva tamén. Iso si, unha aplicación recibiu durante oito días todas as comunicacións que Siedsma realizou desde o seu computador, do mesmo xeito que desde o seu Smartphone.

O 18 de novembro a revista enviou aos investigadores iMinds, da Universidade de Gante (Flandes), e á compañía Risk and Security Expert, a analizar a colección de metadatos do Siedsma. Dimitri Tokmetzis, de De Correspondent, tamén realizou as súas propias análises.

O seguimento dunha semana deixou máis de 15.000 incidentes ou sucesos ao longo da historia. Cada vez que o teléfono se atopou cunha antena, así como cada vez que tomou ou enviado un e-mail ou conectou un sitio web, a marca Ton quedou cun erro de poucos metros.

Tamén se puido cartografiar a rede de contactos do home, grazas ao tráfico telefónico e por e-mail que se está rexistrando. Das andanzas realizadas na web, saben onde se meteu e que buscou. Os investigadores tamén puideron ver o tema das mensaxes de correo. Para finalizar o proceso, De Correspondent publicou Ton Siedsmaz que soubo cun seguimento rápido dunha semana, salvo algún detalle persoal que non foi autorizado polo propio arrendatario. E quen é Ton, segundo o rastrexo?

Trátase dun mozo licenciado que non cumpriu trinta anos. Os e-mails que recibe fan referencia aos lugares de residencia e ás obras periódicas dos alumnos. Traballa durante moitas horas e tamén pasa moito tempo no tren, polo traballo. Apenas regresa a casa antes das 20:00 e segue traballando en casa até moi tarde.

A súa noiva chámase Merel. O seguimento non aclarou a coexistencia de ambos os países. Cada día envíanse uns 20 mensaxes de watsap, a maioría das veces cando Ton está fóra de casa. Merel case sempre lle chama na estación central de Amsterdam antes de tomar o tren. Merel ten unha irmá que se chama Annemieke, unha estudante que aínda hoxe, o título dun das súas mensaxes alude á súa tese doutoral.

Lección de Akuria

Tone ama as informacións deportivas que se seguen en nu.nl, nrc.nl e vk.nl. É afeccionado ao ciclismo, tamén practica. Le novelas escandinavas, e vendo o que busca en Google e Yahoo, tamén se interesa pola relixión. Poida que sexa cristián. Segue traballando en temas relixiosos como Karen Armstrong, o Evanxeo de Tomás ou The Messiah book Middle Ages, así como en temas de simbolismo en catedrais e igrexas. A Wikipedia séguelle moito estes temas.

Por unha banda máis frívolo, Tone escoita en Youtube “Sweatpants” de Jerry Seinfeld e “Never Gonna Give You Up” de Rick Astley. A película conta a historia de Roy Donders, unha das actrices máis famosas da tele-realidade holandesa.De Correspondent explica máis caprichos de Ton, que todo o mundo recoñece aos seus amigos máis próximos. Ah, e empéñase en conseguir un bo casco de audio con Bluetooth si é posible.

Tone utiliza tres direccións de correo diferentes, unha de traballo e outras dúas de contacto. Ao rexistrarse nas súas direccións e no apartado “Gaia”, os investigadores conclúen que é tecnófilo, ademais de traxe. Gústanlle as tecnoloxías da información, a seguridade na informática, a defensa da vida privada, Internet e as liberdades.

A miúdo envía mensaxes cifradas co sistema PGP. A miúdo realiza procuras sobre programas basee de datos tipo SQLite. Participa habitualmente en foros técnicos nos que busca información sobre análise e rexistro de datos.

Tamén segue de cerca o mundo dos hackers e o dos expertos en pedo pornografía. “Tamén sospeitamos que a Esquerda Verde é un seguidor do partido político holandés”, afirman na análise. Como exemplo de como se controlan as idas e vindas dun cidadán, De Correspondent ofrece un gráfico en internet con todos os movementos que Siedsma realizou o 13 de novembro.

Grazas ás pegadas deixadas na rede polo teléfono e o computador, os investigadores puideron concluír que Tone exerce de xurista na organización Bits of Freedom (coa palabra bit, Fragmentos de liberdade ou Bits de liberdade). Nas súas relacións menciona moitas veces as leis da Unión Europea sobre este tema, como a policía e os servizos de intelixencia traballan con redes de pedo e pornografía. Fálase moito das campañas que leva Bits of Freedom nos correos electrónicos enviados e recibidos, tal e como mostra o simple visionado do seu título.

A compañía Risk and Security Expert conclúe que “Siedsma está moi ben situada dentro de Bits of Freedom para observar a visión global da situación, algo importante desde o punto de vista dos servizos de información”. En canto aos amigos de Ton Siedsman, os investigadores clasificáronos en tres grupos, aínda que polo trato previo con Akuria, negáronse a cruzar as relacións coas chamadas telefónicas para respectar fundamentalmente a intimidade dos amigos. Fixérono facilmente se quixesen.
Aínda por riba, os analistas de iMinds conseguiron entrar nas contas de Twitter, Amazon e Google do Siedsma, xogando coas claves que hai poucos meses escapaban dos seus sistemas de seguridade. Tone puido ver supostamente comunicados secretamente e tamén as compras que puidesen facer por el se o quixeron. Se o fixeron todo cun seguimento rápido de oito días, imaxínache que os servizos de intelixencia...