Leu algunhas páxinas antes o último artigo da sección “Outras caras da moeda”. Non digas que saltaches, lector, lerás, non?

É unha marca que me despida de min mesmo. Terminouse o capítulo que elaboramos Lander Arretxea e eu con vinte modelos de alternativas socioeconómicas. Pero bo, antes de pornos demasiado dramáticos, máis que un saúdo chamarémolo cambio de fase.

Abordamos o tema en 2014, primeiro coa sección “As caras da precariedade”. O noso obxectivo foi visibilizar as marxes que afectan á realidade precaria desde vivencias persoais e concretas. En 2015 tomoulle a testemuña a sección “O outro lado da moeda”, coa que publicamos empresas, asociacións e programas que traballan de maneira máis democrática, xusta, igualitaria e sostible para acabar cos modelos económicos tradicionais.

E ímonos. Tras un ano de andaina damos por finalizada a sección “As outras caras da moeda”, pero non é a última cara da moeda, queda moito por facer e publicar e o tema vén para quedar en ARGIA. Cunha frecuencia e unha serie non tan definida, pero de forma máis profunda, seguimos traballando os temas que encerran a precariedade, a socioeconomía e as alternativas. En forma de reportaxes ou entrevistas, ás veces con modelos concretos e outras con reflexións máis amplas.

Pouco cambiaremos de comodidade no sofá de casa, pero a crise e a desestabilización é un movemento que ten algo bo. O noso é o momento de facelo nós mesmos, desde abaixo e desde pequeno; e ARGIA quere seguir dando voz a estes movementos. Porque estamos convencidos de que a transformación virá dos pequenos pasos que cada un deu desde o mesmo.