Un golpe contemporáneo!
Látigo SONIC TRASH |
Sabía que a base do grupo Sonic Trash viña do grupo Xa Dígoche, creado a principios do milenio en Bilbao, pero ese nome –Xa Dígoche– quitoume un punto de interese e non fíxenlles caso. Máis tarde decateime de que no ano 2000, cunha soa maqueta, obtiveran o premio ao mellor equipo vasco no prestixioso concurso Vila de Bilbao. Tres discos longos (Uruhue–2001, Kill switch–2005 e Trash tango–2008) e varias obras menores, sobre todo en Bizkaia, onde se celebraron numerosos concertos, sempre construíndo paredes de distorsión sonora, traballando guitarras e ritmos duros e introvertidos e dando un toque máis característico –máis indio– grazas á voz de David.
Despois veu o grupo Sonic Trash, que tiña como obxectivo enterrar Xa Dígoche e dar máis labazadas ao oínte. E, de paso, tamén atraeu a atención doutros amantes da música. En 2011, Hey Chica viu a luz un longo traballo e o equipo demostrou que se fortaleceu. Ademais, tamén volveu a batería Mariana, dos inicios.
O grupo de Sonic Trash é un apaixonado da música, case tolo, e iso nótase nos seus discos. Porque é imposible pór nome ao que fan, é tan aberto, visceral, contemporáneo, escuro, pegañento e á vez violento. Con todo, o último gran traballo do grupo, Latigo pasará probablemente desapercibido!
O golpe dO baile do crocodilo que abre o disco tómbache: golpes de batería que quitan o alento, blues sucio rápido, misterioso e escuro, totalmente rockeiro. O camiñante é un post-rock con distorsiones, intervalos rumoreados e coroas redondas. Santo Tomás é a canción máis completa, o disco redondo: a peza power-pop máis contundente que escoitei hai tempo. Uu! Zamudio boogie bebe do punk, do metal e da Explosions Jon Spencer Blues. É unha agonía espacial e estraña, de gran intriga. Bang é un rock duro, de gran corazón, unido ao pop e o cebo. Latigo é unha enerxía high-enerxética en castelán que queima si tócala. Raíñas high-energy, unha ensalada de guitarra curva e punk-rock. Amor post-hardcore, libre e voda do pop-rock. E, por último, Vinganza, unha peza rockeira moi escura que se achega indiferente aos campos do techno industrial.
O equipo é todo un achado. É moi forte, é un pisotón, unha guitarra inclinada cara ao extremo, con ritmos profundos e pesados, que volve de ambientes post-rock máis escuros ao máis auténtico rock e saca o maior mollo. E por encima de todo iso, ou á beira, case como contraste, a voz e as palabras semicípticas de David, que recibe rexistros penetrantes do rumoreo, a insinuación ou o berro.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]