AUDIOVISUAL: A nosa Forraxe

A presentación da factoría de ideas Hiru Damatxo foi a serie de entrevistas Gure Bazka. Doce entrevistas de vídeo cos invitados Kepa Matxain, Lander Arretxea e Unai Gaztelumendi, ben elixidos. “Tratamos de enumerar as persoas que eran de referencia para nós e que nos interesaban, xa que de face ao exterior era unha forma de mostrar algúns temas e persoas, pero tamén de pornos en contacto e aprender con eles”, di Arretxea. Por iso, ademais das ideas recollidas nos audiovisuais, destacou o pracer da palabra e do coñecemento que se reparten durante a comida.

Para iso, contaron coa colaboración de BEÑAT Irasuegi, Estitxu Eizagirre, BEÑAT Sarasola, Lander Garro, Cat Boyd, Arantza Santesteban, Uxoa Anduaga, Gari Garaialde, Lorea Agirre, Iñigo Astiz e Joxerra Garzia. “Dar carácter de departamento máis aló de cada diálogo, dá a todo un sentido, un todo”.

Niso deixaron o departamento, “como tamén eran para expresar as nosas inquietudes e a nosa posición con respecto a diferentes temas, vimos que con eses doce tocamos a maioría das áreas que queriamos tocar”.

RADIO: Mañá Nova

Os telespectadores de Gure Irratia, Antxeta Irratia, Xiberoko Botza e Irulegian Irratia espértanse cada mañá coas noticias que deron no programa Goiz Berri de ETB-2. O día comeza ás 07:00, coa voz de Kriztof o Carpinteiro e Battitt Crouspey, e os venres Arantxa Idieder toma a substitución dun dos dous.

Trátase dunha iniciativa que ten como eixo as noticias de Ipar Euskal Herria, Hegoalde e o mundo. “Temos unha reportaxe que nos envían todos os días desde a redacción sobre un tema de Ipar Euskal Herria, dúas veces no programa de noticias internacionais, unha lectura da prensa vasca e un invitado vinculado á actualidade durante 15 minutos ao día”. Unha vez á semana teñen unha crónica sobre temas sociais, xurídicos ou económicos.

O reto da nova tempada foi dar máis votos á audiencia: “Cada luns un oínte cóntanos un chiste ou unha historia nomeando a outro para a próxima semana. Todos os martes outro nos dá a súa opinión sobre a actualidade. Nese sentido, a resposta foi positiva”.

Buscan un lugar para informar de todo iso de luns a venres ás 09:00 horas.

INTERNET: Azpitituluak.com

Luistxo Fernández vía as películas con subtítulos e preguntouse si en eúscaro había algunha película desas características. Despois de facer unha sesión persoal e ver que tivo “éxito cos seus fillos”, colleu as traballadas por outros e recolleunas nunha pequena páxina web. Trátase do ano 2008 e xa se pasou o límite dos 700 subtítulos. Non foi só o seu traballo, xa que desde o principio tivo a idea de compartilo, tanto á hora de descargar os subtítulos como de cargar. O usuario pode atopar unha explicación para ambas as cousas na web azpitituluak.com.

Fernández lembrou que tamén hai algúns intentos institucionais parecidos, pero opinou que están "un pouco retardados", polo que remarcou. “Están a publicar películas en Filmazpit pero eu esperaba que este ano empezasen a publicarse moitas máis. Hai ano e medio anunciouse un acordo entre Canle+ e o Goberno Vasco no que decenas de películas traduciríanse ao euskera con subtítulos e ademais serían patrimonio público. Non hai máis noticias”.

O ano pasado reducíronse un pouco as achegas dos usuarios de Azpitituluak e Fernández puxo en marcha un reto máis sinxelo para este ano.

ACCIÓN PROMOCIONAL: Gora Gasteiz!

Non é afastado o momento no que Maroto enrareció o ambiente de Vitoria-Gasteiz coas súas palabras contra os inmigrantes e sobre as axudas sociais. Entón –en novembro de 2014– creouse Gora Gasteiz! a iniciativa popular, precisamente, para activar á sociedade ante esta situación e fomentar a convivencia entre a cidadanía plural. “Xurdiu de moitos sectores, nalgúns casos máis organizados e noutro non tanto, para demostrar que Vitoria-Gasteiz era outra cousa e que podía ser outra cousa, que a cidade ten unha tradición como cidade de inmigrantes, como encrucillada”, explica Ían Zaldua, membro da iniciativa.

O 18 de abril de 2015 celébrase o Gora Gasteiz Eguna, día da activación dos gasteiztarras. “Foi un éxito suficiente e contribuíu ao cambio de ambiente que houbo na cidade. Creo que agora se respira mellor en Vitoria-Gasteiz no que a estas cuestións refírese, aínda que os problemas non desaparezan”.

Gora Gasteiz! non xurdiu como unha iniciativa de sempre, e polo momento o grupo está a durmir, pero están a traballar o documental: “Non continúa como tal pero segue no espírito noutros movementos”.

ESCRITO: Joxerra Senar

Nestes tempos nos que a sociedade se puxo de face á economía, é imprescindible realizar o xornalismo económico de forma comprensible. “O compás é explicar de forma comprensible e clarificadora a catástrofe de Caixa Navarra, o tema do IVE de Volkswagen ou outros sucesos”, afirma o xornalista económico do diario Joxerra Senar Berria. Antes da crise xa tentaban traballar estes temas de maneira “atractiva e pedagóxica”, o que lles axudou a formarse e adquirir experiencia.

A crise puxo o foco nos acontecementos internos de empresas e institucións, entre elas o xornalismo. Neste sentido CAN: E aquí non pasou nada. Este tipo de xornalismo de investigación “require algo máis que vontade. Tiña moitas ganas de saber que pasou realmente no caso de Caixa Navarra e cando ELA propúxome escribir o libro, aproveitei a oportunidade. É importante ter esa protección, porque facelo pola túa conta non é nada fácil: tes que compaxinalo co teu traballo e sacalo do tempo libre”. Aínda así, o libro de xornalismo di que a xente lle ten curiosidade, que “e en eúscaro, aos poucos”.

PREMIO MERITORIO: Película Loreak

O ciclo aproximado dunha película é dun ano, mentres que o de Loreak refórzase cada vez que parece que vai baixarse. Tras estrearse no Festival de Cine de San Sebastián 2014 e recibir o visto e prace do público e a crítica, o nomeamento aos Premios Goya espertou a atención no Estado español e a posibilidade de participar nos Óscar a nivel internacional o ano pasado. En palabras de Joxe Mari Goenaga e Jon Garaño, “temos a sensación de que o que ocorreu coa película foi como unha etapa de montaña en ciclismo. O último monte foi de categoría especial”.

Refírese á pena de non chegar a meta, “porque non vai ser fácil volver estar nunha conxuntura como esta”, pero di que a experiencia foi moi boa. Levaron a nosa lingua, cultura e identidade polo mundo, pero “neste percorrido a clave é a acollida positiva que tivo a película no Festival de Cine de San Sebastián, creo que grazas a iso veu todo o demais”.

Senten que os premios recibidos non son para o seu traballo, senón para o cine vasco: “Estamos a facer pelis decentes e en certo sentido están a premialo e estano facendo”.