Illa dos corsarios vascos
Illa Pilier (Francia), 1172. Os monxes da abadía de Buzay decidiron construír unha nova abadía nunha pequena parcela de catro hectáreas do estuario do río Loira. A pequena e illada illa ofrecía a austeridade e a austeridade que os cistercienses buscaban. Pero parece que Pilier cumpría con fartura estes principios, mesmo para os cistercienses, e 33 anos despois decidiron trasladarse a outra illa chamada Nourmoutier, máis grande e acolledora. Por tanto, a illa quedou buxán até a chegada dos corsarios vascos varios séculos máis tarde.
As noticias máis antigas dos corsarios da illa de Pilier teñen data de 1545 e foron expulsadas definitivamente en 1693. Por tanto, varias xeracións de corsarios refuxiáronse alí, e a maioría eran guipuscoanos. Construíron a fortaleza e a atalaia e desde alí observaron as embarcacións que querían saír do río Loira a alta mar. A coroa francesa enviou varias expedicións para limpar a illa, pero a fortaleza dos corsarios foi inexpugnable no século e medio.
Preferiron barcos de zinc ou pequeno calado, porque eran máis útiles na costa atlántica francesa, chea de area. A tripulación estaba formada como máximo por uns 80-100 membros e contaba con entre 8 e 10 canóns. Con frecuencia utilizaban remeiros, xa que lles permitía desembarcar nas praias e remar nos ríos. Ademais, os envases máis pequenos eran máis baratos.
Non pasaban moito tempo na auga para aforrar en comida, pólvora e demais subministracións. E navegaban sós ou, como máximo, en parellas. Deste xeito, si obtíñase o botín, o investimento recuperábase máis rapidamente e debíase repartir entre menos.
O historiador francés Émile Gabori (1872-1954) describiu así o campo de actuación dos corsarios vascos de Pilier: “Na costa de Bretaña adoitaban actuar en Poitou. Foron moitas veces ao Loira e atacaban a todo o que atopaba no camiño. Cada día obtiñan algún botín. Atacaban a entrada de Morhiban e a de Breste, e destruíron Noirmoutier. Escondíanse en Pilier, preto de Nourmoutier, onde construíron un observatorio. (...) Até finais do século XVII non se conseguiu a súa expulsión”.
Desde a Montaña de Navarra, miles de persoas tomaron rumbo a América no século XIX para sobrevivir no pastoreo ou noutros quefaceres. A historiadora Raquel Idoate recupera na súa tese a historia duns 4.000 deles: como se fixo a viaxe, en que se investiron, papeis sobre a... [+]
Estamos no territorio máis industrializado do País Vasco, a Marxe Esquerda do Ibaizabal, ou a Ría de Bilbao, si quérese. Aquí as chemineas ordenárano unha vez. Pero para alimentalos non só utilizouse o carbón, senón tamén a suor de miles de traballadores, e máis... [+]
A épica constrúese sobre as vidas de moitos homes e coñecer iso fai máis madura á sociedade”. A escritora Bibiana Candia ten razón. En Azucre (Pebidas de Cabaza, 2021) cóntanos a traxedia dos migrantes esclavizados galegos do século XIX, pero esa historia sería a... [+]
A pesar da pel negra e o cabelo rizado, seguían sendo homes invencibles, coa intelixencia e o resentimento dos seres humanos”. Así escribiu sobre os escravos CRL James no libro Jakobino Beltzak, que narra con mestría a revolución de Haití. Tantas brutalidades, torturas e... [+]
Si consegues escapar da multitude de turistas e mirar desde a varanda da Cuncha até o peirao donostiarra, quizá a imaxinación acompáñeche na época na que foi unha intensa cidade comercial mariña, na que a banda sonora das gaivotas acompañarache. Talvez mergullar nunha... [+]
Killingworth (Connecticut, EEUU), 1701. Fundaron o centro de estudos superior Collegiate School. En 1716 a nova escola foi trasladada a Nova Haven e dous anos despois, en 1718, recibe o nome de Yale, unha das universidades máis prestixiosas de Estados Unidos e do mundo.
O home... [+]
Julian de Zulueta esklabista arabarraren inguruko erakusketa ikusgai dago LABE espazioan.
