As nubes dos recortes cada vez anuncian máis tormentas en España. Trátase das tarefas domésticas que se deben realizar en 2016 no idioma da Unión Europea. Cando a economía española “está a superar a crise” ou “é a economía que máis crece na UE”, como tantas veces lembrou o PP.

A verdade é que, co obxectivo de axudar aos resultados electorais do pp, as advertencias dos cabaleiros da Eurozona, sexa cal for o Goberno, veñen despois dos votos para deixar clara a España a súa situación. Pello Zubiria informounos a semana pasada (11-1-2016) na web de ARGIA de que se van a recortar 12.000 millóns de euros para 2016; unha semana máis tarde, Enric Juliana comunicounos na súa crónica dA Vangarda que o orzamento ascende a 10.000 millóns de euros. Explorando as liñas de economía, cada vez son máis numerosas estas informacións.

Cando a confianza no consumo anima á economía, haberá que ver o que anuncia a nube negra no ceo. O Blog Salmón, por exemplo , os empresarios anúnciannos que empeoran a cella. Segundo o Instituto Nacional de Estatística, a enquisa de confianza a empresarios arroxa os peores resultados dos últimos tres anos de face a 2016. Cando esta clase se equivoca é porque non está a gañar o suficiente. Entón, como ser máis rendible? Nos últimos oito anos o cidadán aprendeu máis que nunca como entende o capital o problema: máis reforma laboral, máis flexibilidade e máis precariedade. O presidente do Banco Central Europeo (BCE), Mario Draghi, pediu en 2015 máis dunha vez unha reforma laboral para España, que sería a cuarta, a primeira de José Luís Rodríguez Zapatero e as outras dúas do pp.

Cada vez fálase máis da DÉBEDA PÚBLICA DE ESPAÑA. En 2015, a débeda situaríase nun billón de euros, o que suporía un 99,8% do PIB. O blog “O salmón contra corrente ”, por exemplo, ofrece datos e análises moi interesantes sobre a evolución da débeda española nos últimos anos: En 2016 España terá que refinanciar unha débeda superior aos 200.000 millóns de euros e si os intereses aumentan ou os “mercados” perden a confianza, como en 2012, a curmá de risco pode pór a bailar as finanzas do estado.

Os principais alicerces do PP e do sistema tentan socializar que a débeda está controlada, pero con esas cifras hoxe en día non hai control, ou mellor dito, eses números indícanche que estás baixo o control dos “mercados”. Tras anos de burbullas, a débeda privada de España era grave ao comezo da crise e a débeda xeral agudizouse: A finais de 2014, o importe total da débeda ascendeu a 4,49 billóns de euros. Desde o punto de vista da débeda, a situación agravouse e a menor inestabilidade interna ou externa pode ter graves consecuencias nunha economía deste tipo.

A medida que avanza a formación de goberno en España, cada vez hai máis indicios da situación real da economía a través de brunetes de estabilidade e austeridade. Para a Unión Europea, o PP-PSOE é a fórmula máis axeitada para facer fronte á situación e empeza a presionar nesa dirección. Á fin e ao cabo, é unha fórmula parecida á doutros estados da UE ou de Alemaña, o antídoto máis poderoso ante calquera cambio real.

As eleccións tamén están aí, chaman á porta, pero aos ollos dos mercados estas cousas poden empeorar, porque o que máis se pode fortalecer é o propio Podemos. Nesta hipótese, a traxectoria de Mariano Rajoy é probablemente a que chegou ao seu fin. Polo momento, con todo, o pp non anunciou que non poida formar goberno no Parlamento de Navarra. Se así o fixese, despois será a quenda do PSOE, que anunciou que presentará a súa proposta. Poucos son os que confían no carácter de Pedro Sánchez e nas súas propias forzas dentro do partido. Nese sentido, parece bastante tranquilo que desde Andalucía se movan as mans que moven os fíos do PSOE.

Non hai imposibles en política e o camiño cara a Portugal tamén está aberto a España, pero con moi poucas posibilidades de facelo. Entre outros moitos, o Ibex 35 díxoo claro: fágase o acordo PP-PSOE. Agora, polo menos, é o momento do medo, para que España non se mova na dirección equivocada.