Dous graos, grao e medio, fondo verde, decisión vinculante ou non, países desenvolvidos e en vías de desenvolvemento… A primeira quincena de decembro utilizaron numerosos conceptos en París. Nas deliberacións participaron numerosos países e mandatarios de todo o mundo. O que se conseguiu, sexa moito ou pouco, non se saberá até dentro duns anos, porque as medicións que se farán namentres mostrarán a calidade dos acordos de París.
En París, as enerxías renovables ou a enerxía nuclear han tido un escaso eco, mentres que o prezo do petróleo reduciuse, até situarse no quince anos actuais. En consecuencia, a enerxía nuclear converteuse nunha alternativa real, e como a tendencia á baixa do petróleo no último ano aumentou co cume de París, e sendo tan barato, é posible ou rendible investir noutro tipo de enerxía?
Paréceme que a conciencia da sociedade sobre o quecemento da terra é cada vez máis forte e que París contribuíu a iso. E que di a ciencia nesta historia? Mentres se certifica que o nivel de dióxido de carbono é cada vez maior, constátase que a temperatura cambiou nalgúns lugares da Terra nos últimos 15 anos, pero tamén se mantivo sen aumentar a temperatura media.
Non se coñecen os motivos, pero o dato é coñecido, e en París tamén se aproveitaron del moitos mandatarios que, por non dicir todos, preferiron converter a París nun establecemento de xogo que lles interese. Frases que poden conter pequenas letras ou diferentes interpretacións do acordo de París deixaron en mans da “intelixencia” da natureza que a temperatura non aumente máis de grao e medio a finais de século; aínda que coñecemos cada vez mellor os procesos que se dan na natureza, o ciclo e a influencia do dióxido de carbono, a curto e medio prazo, é algo cheo de auscultos.
Na natureza ocorre con moitos procesos, por exemplo co tema do buraco de ozono. A suposta sustancia controlada deu este ano un salto inesperado; os produtos responsables do buraco de ozono foron prohibidos hai vinte e cinco anos, e tras considerar que o problema se esqueceu na última década, o científico calou os buracos que se abriron ao ozono este ano no polo sur. Outro exemplo de ignorancia é a evolución dos xeos polares, que mentres descende cara abaixo no polo norte, no polo sur ten unha tendencia ascendente. A natureza busca o equilibrio entre os seus elementos, do mesmo xeito que o noso corpo, e aínda coñecemos parcialmente os mecanismos que utiliza para iso.
Por último, deberiamos saber que en moitos pobos e territorios gustaríalles recibir un par de graos máis... Vivimos nun xigantesco casino de intereses e estratexias.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]