Na novela Dalloway andrea cóntannos o sucedido un día de xuño. O protagonista do programa, Clarissa, preparará durante todo o día a festa que se celebrará na súa casa pola noite. Ao mesmo tempo, paseará polo Septimus e visitará ao médico para falar das pegadas da guerra. Unha das obras máis coñecidas de Virginia Woolf é a corrente de espírito ou o estilo narrativo do monólogo interno, os recordos xorden a través dos flashbacks e forman parte da cadea de pensamentos e sentimentos dos personaxes xunto aos acontecidos durante a xornada.

Aparecen moitos personaxes I. Un retrato da sociedade británica despois da Guerra Mundial, baixo a dirección de dúas persoas. Ambos reflexionan sobre o paso do tempo ou sobre a vida e a morte; o lector consciente dos matices do día a día e da natureza, guiado polas súas miradas, debúxannos con detalle personaxes e relacións sobre as distintas clases sociais e xéneros culturais; en torno ao delirio e o amor cuestionan certas crenzas e normas.

No texto Matar os oficios das mulleres ou o Anxo da Casa, reflexionamos sobre como se converteu en muller escritora e que hai que facer para conseguilo: matar o anxo da casa (o papel feminino tradicional que deben desempeñar as mulleres) e atreverse a falar das paixóns e os corpos das mulleres. Por tanto, a muller escritora debe deixar de explorar libremente “mergullada a imaxinación no fondo do inconsciente” e “superar moitos prexuízos”.

Chámame a atención que este escritor, considerado un clásico do século XX, traia ao eúscaro. A editorial Ibaizabal publicou Farorantz en 1993 dentro da colección Literatura Universal e tiveron que pasar vinte anos para poder ler outra obra de Woolf en eúscaro: Unha habitación individual (Consonni 2013). E o ano seguinte EDO! A editorial publicou o traballo que temos entre mans. Por que tiveron que pasar case cen anos para que estes dous últimos traballos estivesen en eúscaro? Por que foron dúas editoriais “periféricas” as que se tomaron o traballo de publicar?

Woolf denunciou en Gela bat norberarena os criterios para valorar a literatura: “Unha escena nun campo de batalla é moito máis importante que unha escena nunha tenda”. E a señora Dalloway demostra coa súa novela que na colección do que ocorreu e lembrou un día podían reunirse todas as vicisitudes do seu tempo e que ao longo do tempo ocorren moitas cousas sen que nós désemonos/désemosnos conta.