Os vascos bebemos do bosque, o que necesitamos para satisfacer á cidadanía. Beber e comer. O bosque foi a base da nosa civilización. Máis básica que a espiritualidade e necesaria respecto da relixión. No noso imaxinario, o bosque ten moito que dicir na nosa cultura.

O bosque tamén ten gran importancia, sombra e fama. Para que vivamos hai que beber todos os días, é dicir, o vaso sálvanos. Pregunteime si non estariamos tolos ao elixir o vaso... Unha cousa é ter que beber e ser moi confortable e a outra moi fina, moi fina, moi doce, moi doce, moi doce, moi doce. A miúdo miramos máis ao vaso que ao que leva dentro. Recordo como noutro tempo collían a sidra do colo da botella para beber e servíana na boca do bosque. A última vez que estiven en Asturias nun restaurante elegante, aprendín a beber sidra desde o extremo da botella dun avó moi elegante. Logo hai que servirlle por encima da cabeza... A cabeza e o bosque cada un no seu sitio!