Triplicar sen tolear
Neste comezo de outono, que é a época dos froitos, a trogloditez chega á miña pel sen querer. Esquecemos unha chea de froitos secos que nos mantivo durante miles de anos. E en canto venme, cóllenme a man e cólganma, empéñanme o espírito. Trato de facelo sempre que podo, coñezo moi pouca éxtase como ese desmaio intencionado...
Mizpira é un deses froitos, Mespilus germanica. Non coñezo a un nativo. Nunca puiden saber, pero é que esta especie é estéril por completo desde a semente? No caso de que sexa mizpira, debe de estar encaixado sobre algunha outra planta: marmelo (Cydonia oblonga), espino branco (Crataegus spp. ), peral (Pyrus communis), maaltza (Pyrus cordata), mizpirondo xaponés (Eryobotria japonica), peral nashi (Pyrus pyrifolia) e gurbea (Sorbus domestica). O Mizpira non ten o costume de manterse agarrado; case podrece antes da maduración. Con todo, esta tendencia a triplicar sen tolear non desperdicia o froito: o máis doce é cando podrece; pode resultar sorprendente para os padais de hoxe en día, pero é un capricho para os máis falantes.
A roda que se dulcifica a Mizpi tamén se denomina “udalatxa” ou “udalatza”, xa que se asemella á da pera inclinada ou da maalla, xa que ten os seus froitos. Tamén hai quen o chama “Gurbia”. Tamén a bandexa ou a pila. Tamén se denomina "gurbea" á mazá ou maza (Malus sylvestris). En casa chamámolo “Gurbitza”, Arbutus unedo que outros chaman aagorri, animania, burbux, burbuza, kaudana, garangorri, gurbiote, gurriote, kurkuxa e kurpitza. Para nós é a maspila Sorbus torminalis que tamén chaman “a fonte” e “a basagurbea”. Tamén se chama “zurbala” e ao seu igalia “zurba”; de aí na escala, zurbano, zurbarambarri... O seu outro albanel (Sorbus aucuparia) chámase “udalatxa”, así como atsolizarra, ostalizarra, chourizo e estiércol. Teñen o tramo Hostazuria, Sorbus aria. E os espinos da mesma familia das rosas, a araña... Etc.
Todos froitos de outrora. De curta duración, pero que no outono converterán o padal en factible. Os que van causar unha impresión profunda e a raptar a túa mente.
Os xaponeses son alemáns? E os alemáns, xaponeses? Non teño noticias de ningún dos dous e non vou meter as patas no lodo que non coñezo. Sei que se uniron nunha gran guerra do século pasado. Cada un dos obxectivos ía ser seu, pero entón, polo menos, dedicáronse a tirar... [+]
É o famoso proverbio “Mizpira, sen boca no ano”. É bo para acougar as entrañas... A mizpira (Mespilus germanica) é unha antiga na nosa cultura. Non coñezo, con todo, nomes en eúscaro que distingan as súas variantes. Serán, pero perderanse no camiño... Por suposto,... [+]
Mizpira, Mespilus germanica, espertou durante séculos a curiosidade de numerosos cociñeiros, gastrónomos e fruticultores. Xa che dixen a outra vez que teño un dos poucos manxares que me serve de padal. George Saintsbury (1885-1933), escritor e, por tanto, adegueiro, dixo... [+]
Na época dos froitos estou a morderlles. A maioría fóronse, pero non todos. As últimas mazás e peras duras, kiwis, gatos monteses, mizpiras... Os últimos están dispoñibles. Ao alcance de..., ben ao alcance da man no amplo faiado, mazás, avellanas, noces e kiwis... [+]
A mizpira é unha das froitas máis descoñecidas, Mespilus germanica. Era producido por asirios e babilonios e, ao parecer, é un produto de gran tradición. Case todos os froitos se injertan sobre outro da súa especie ou, como máximo, do seu xénero. Mizpira ao espino branco... [+]