Neste comezo de outono, que é a época dos froitos, a trogloditez chega á miña pel sen querer. Esquecemos unha chea de froitos secos que nos mantivo durante miles de anos. E en canto venme, cóllenme a man e cólganma, empéñanme o espírito. Trato de facelo sempre que podo, coñezo moi pouca éxtase como ese desmaio intencionado...
Mizpira é un deses froitos, Mespilus germanica. Non coñezo a un nativo. Nunca puiden saber, pero é que esta especie é estéril por completo desde a semente? No caso de que sexa mizpira, debe de estar encaixado sobre algunha outra planta: marmelo (Cydonia oblonga), espino branco (Crataegus spp. ), peral (Pyrus communis), maaltza (Pyrus cordata), mizpirondo xaponés (Eryobotria japonica), peral nashi (Pyrus pyrifolia) e gurbea (Sorbus domestica). O Mizpira non ten o costume de manterse agarrado; case podrece antes da maduración. Con todo, esta tendencia a triplicar sen tolear non desperdicia o froito: o máis doce é cando podrece; pode resultar sorprendente para os padais de hoxe en día, pero é un capricho para os máis falantes.
A roda que se dulcifica a Mizpi tamén se denomina “udalatxa” ou “udalatza”, xa que se asemella á da pera inclinada ou da maalla, xa que ten os seus froitos. Tamén hai quen o chama “Gurbia”. Tamén a bandexa ou a pila. Tamén se denomina "gurbea" á mazá ou maza (Malus sylvestris). En casa chamámolo “Gurbitza”, Arbutus unedo que outros chaman aagorri, animania, burbux, burbuza, kaudana, garangorri, gurbiote, gurriote, kurkuxa e kurpitza. Para nós é a maspila Sorbus torminalis que tamén chaman “a fonte” e “a basagurbea”. Tamén se chama “zurbala” e ao seu igalia “zurba”; de aí na escala, zurbano, zurbarambarri... O seu outro albanel (Sorbus aucuparia) chámase “udalatxa”, así como atsolizarra, ostalizarra, chourizo e estiércol. Teñen o tramo Hostazuria, Sorbus aria. E os espinos da mesma familia das rosas, a araña... Etc.
Todos froitos de outrora. De curta duración, pero que no outono converterán o padal en factible. Os que van causar unha impresión profunda e a raptar a túa mente.
Os xaponeses son alemáns? E os alemáns, xaponeses? Non teño noticias de ningún dos dous e non vou meter as patas no lodo que non coñezo. Sei que se uniron nunha gran guerra do século pasado. Cada un dos obxectivos ía ser seu, pero entón, polo menos, dedicáronse a tirar... [+]
“Mizpira, ahora gabe uzkira” atsotitz ezaguna da. Sabelaldeko barrenak lasaitzeko ona izan... Esaera izaterainoko adina zahar bada mizpira (Mespilus germanica) gure kulturan. Ez dut, ordea, bere aldaerak bereizten dituen euskarazko izenik ezagutzen. Izan, izango... [+]
Mizpirak, Mespilus germanica, sukaldari, gastronomo eta fruituzale ugariren jakin-gosea piztu du mendetan. Aurrekoan ere esana, ahosabaia ahozerutzen didan jaki bakanetakoa dut neuk ere. George Saintsbury (1885-1933) idazle, eta beraz ardozale, ingelesak “ardoak fruituen... [+]
Fruituen sasoian haiei koskaka ari naiz. Joanak dira gehienak, ez denak ordea. Azken sagar eta udare gogorrak, kiwiak, basakaranak, mizpirak... Azkenekoak eskura dira. Eskura... ondo eskura ganbara zabalean txukun-txukun zabalduta jasotako golde edo egon sagarrak, hurrak,... [+]
Fruituen artean ezezagunenetakoa izango dugu mizpira, Mespilus germanica. Asiriar eta babiloniarrek ekoizten zuten eta handi dator, agidanean, ohitura. Ia fruitu guztiak bere espezieko edo gehienez ere bere generoko beste baten gainean txertatzen dira. Mizpira, aldiz, elorri... [+]