As verduras non se guisan e os excesos de moho non son máis que males. É unha cuestión de cortiza, aínda que a pel sexa grosa, nunca importa... Non teñen peles, pero xogan e ponse na pel do outro.

A maioría das verduras teñen os dous sexos á vez, de aí as contas. Pódense moldear a gusto: un consigo mesmo, dous, tres, en grupos, en científicos... Non necesitan a nosa insensatez nin menos a bendición dos que lles rodean. Na maioría dos casos utilízanse intermediarios e encubridores, sen importar demasiado. Abellas, avispas, escaravellos... son moitas as “maireur” de Celestina. Intermediarios de contacto dilixentes. Cólleno e non o dan, dano e cólleno. Esa é a base da horta, doa e colle. Como até hoxe, o futuro.

O allo porro e a zanahoria, vellos amigos, tradúcense á perfección. A pataca, o froito das terras vindas do exterior, porase á vista dos dous. Envexan os tres da nosa porrusalda nas cociñas de toda Europa. O aceite facilítao, pero o lubricante con pementos de Ezpeleta, o tres preferidos. Si comes a porrusalda que ten o punto doloroso, eu tamén noto a festa...